کیفیت گوشت ایرانی در هیچ نقطه ای از دنیا یافت نمی شود

تعاونی‌ها در گذشته در حوزه‌ای که فعال بودند، عملکرد بسیار خوبی داشتند. آن‌ها جنس مورد نیاز را تهیه و به فروش می‌رساندند. اما امروزه رقابت در این حوزه بسیار شدید شده است و کیفیتی که تعاونی‌ها در گذشته تأمین می‌کردند دیگر وجود ندارد. در حال حاضر شما می‌توانید منطقه‌ای را انتخاب کنید که بهترین کیفیت را در گوشت و برنج ارائه می‌دهد. در گذشته، مثلاً زمانی که روغن تعاونی وجود داشت که به آن کوپن می‌گفتیم یا شکری که در بازار قیمت بالایی داشت، برای استفاده در حلیم، ما از روغن و کره به عنوان مواد اولیه استفاده می‌نمودیم. اما اکنون اگر بخواهیم گوشت برزیلی را وارد کنیم، این کار را اشتباه می‌دانیم و استفاده نمی‌کنیم و تنها گوشت‌های گرم و داخلی را مورد استفاده قرار می‌دهیم. کیفیتی که گوشت ایرانی دارد را در هیچ نقطه دنیا نمی‌توان یافت. به عنوان مثال، گوشت گوسفندی که اکثراً از طریق صادرات به کشور وارد می‌شود، اغلب گوشت‌های ضعیفی هستند که بدون تغذیه مناسب و چربی به بدن اضافه می‌شوند. اما گوشت‌های ایرانی و گوسفندی ما کیفیت بالا و قابلیت رقابت در سطح جهانی را دارند. به عنوان مثال، می‌گویند در خارج از کشور کباب خوردیم، اما مزه و طعم کباب ایرانی را نمی‌دهند؛ این موضوع به دلیل تفاوت در علف‌های تغذیه‌ای گوسفندان، طعم گوشت آن‌ها است. حال اگر بخواهیم گوشت‌های برزیلی یا روسی را وارد کنیم، برای یک رستوران دار مناسب نیست، اگر می‌خواهد کیفیت غذای خود را حفظ و عرضه خوبی داشته باشد.
کیفیت غذا به مدیریتی برمی گردد که اتحادیه‌ها ندارند. در این رابطه، یکی از مشکلات ما این است که هر کسی می‌تواند برای دریافت مجوز اقدام کند، به عنوان یک کارگر و کمک آشپز کار کرده و باور دارد که توانایی راه اندازی یک رستوران و مجموعه را دارا می‌باشد. کسانی که در این رشته کار می‌کنند باید تحصیلات آکادمیک داشته باشند. اتحادیه نیز می‌تواند کلاس‌های آموزشی برگزار کند تا درنتیجه فرد، موفق به دریافت مجوز شود. این کلاس‌ها در ابتدا برای ارزیابی توانایی فرد به صورت عملی برگزار می‌شوند، به عنوان مثال برای درست کردن کباب در اینجا ایراد‌های کار فرد مشخص می‌شود. اما در کرج اینگونه نیست و همه از کارگرانی که توانمند هستند، می‌خواهند بهره برداری کنند. در حالی که باید کلاس‌های آموزشی برگزار شود و آزمون گرفته شود، مانند آموزش بهداشت که در کشور وجود دارد یا آموزش اصناف، تا هر کسی وارد این شغل نشود و فقط کسانی که واقعاً توانایی مالی و آشپزی داشته باشند، بتوانند کار را شروع کنند. بنابراین، آموزش در این زمینه باید وجود داشته باشد تا بتوانیم در سطح جهانی کیفیت خوبی داشته باشیم.
علاوه بر این، رسانه نقش مهمی در ترویج و ارتقای کیفیت غذا ایفا می‌کند. با این حال، من همیشه تأکید می‌کنم که یک رستوران و مجموعه غذاخوری باید تبلیغات چهره به چهره داشته باشد و کیفیت غذا، تمیزی محیط و اخلاق پرسنل که در آن محل کار می‌کنند و مدیریت، باعث می‌شود تا تمامی مشتریانی که به غذا آشنا هستند و اهمیت می‌دهند، به آنجا بازگردند. به طور مثال، ۱۰ ثانیه به طول می‌انجامد که یک مشتری وارد یک مغازه شود، اما ۱۰ دقیقه طول می‌کشد تا با کیفیت خوب، نظافت و اخلاق خوب، مشتری را جذب یا برعکس، دفع کنید. اگر مشتری را دفع کنید، حداقل ۱۰ سال زمان می‌برد تا مشتری به آن مجموعه بازگردد، به عبارت دیگر، مشتری دیگر به مجموعه شما نمی‌آید. بنابراین، باید به گونه‌ای عمل کنید که مشتری با رضایت کامل از مجموعه شما خارج شود.