آبهای بسته بندی کیفیت بالاتری دارند

دو چالش جدی، در صنعت ما وجود دارد. چالش اول، این است که آب بسته بندی در کشور، به شکل حرفه‌ای دنبال نمی‌شود. چون دولت هم، دیدگاه حرفه‌ای نسبت به آن ندارد. آب لوله کشی، رقیب آب بسته بندی، در تمام منازل است. امروزه در جامعه، هنوز آب بسته بندی، به عنوان یک کالای اساسی و محصول سلامت محور، در سبد کالایی خانوار، قرار نمی‌گیرد. چون فکر می‌کنیم که آب لوله کشی تمام حداقل‌های مورد نیاز را دارد. نمی‌توان وجود این حداقل‌ها را انکار کرد. اما آب بسته بندی قطعا کیفیت بالاتری دارد. در سایر دولت‌ها آب لوله کشی، صرفا به عنوان آب بهداشتی، در اختیار مصرف کنندگان قرار می‌گیرد که برای استحمام و شستن ظروف استفاده می‌شود.
دولت، برای حمایت از مردم، آب شرب با قیمت پایین در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد. اما نتیجه موضوع فوق این است که مردم در مصرف آب، صرفه جویی نمی‌کنند. زمانی که مردم، بهای واقعی آب را پرداخت کنند، قطعا در مصرف آن، بهینه عمل می‌کنند.
سرانه مصرف آب بسته بندی در کشور ما، نسبت به کشور‌های پیشرفته، یک پنجم است. آب هنوز جایگاه ویژه خود را پیدا نکرده و دولتمردان آن را به چشم یک کالای اساسی نمی‌بینند. چالش دوم، مربوط به قیمت گذاری دستوری دولت و سازمان حمایت است که اکثر صنایع با آن درگیر هستند. به گونه‌ای اقتصاد و بازار آزاد را محدود کرده و امکان رقابت را از بین می‌برند. در سال‌های اخیر، قیمت مواد و ملزومات ما، حدود هشتاد درصد افزایش پیدا کرده است. عدم قطعیت‌هایی که عموما از سمت دولت مطرح می‌شود، یکی دیگر از چالش‌های ما می‌باشند. قیمت‌های ما در طول سال، ثابت است و به راحتی نمی‌توانیم اجازه افزایش قیمت را بگیریم. در مورد تخصیص ارز، برای واردات تجهیزات و متریال، باید مدت زمان زیادی منتظر باشیم. اگر در مورد ماشین آلات و قطعات، در صنعت ما، تولید داخلی وجود داشته باشد، قطعا از آن استفاده می‌کنیم. اما در بعضی از ماشین آلات و دستگاه ها، که بسیار پیچیده هستند، یا مشابه داخلی وجود ندارد و یا اگر وجود دارد، با عملکرد نمونه خارجی، قابل مقایسه نیست. قسمت بزرگی از مواد اولیه و ملزوماتی که استفاده می‌کنیم، نمونه داخلی دارند. اما یا کیفیت لازم را ندارند و یا تولید کننده داخلی، توانایی پاسخگویی به نیاز تولید کنندگان را ندارد.