استعداد و علاقه نقش مهمی در موفقیت و لذت یک فرد در ورزش دارد.
استعداد، که اغلب به عنوان یک توانایی یا استعداد طبیعی برای یک فعالیت خاص دیده میشود، میتواند مزیت رقابتی ایجاد کند و تسلط بر جنبههای خاصی از ورزش را آسانتر کند. ورزشکاران با استعداد ذاتی ممکن است هماهنگی، قدرت، سرعت یا تفکر استراتژیک استثنایی از خود نشان دهند که به آنها، برتری نسبت به دیگران می دهد. با این حال، همیشه استعداد به تنهایی برای تضمین موفقیت در ورزش کافی نیست. از سوی دیگر، علاقه به کنجکاوی، اشتیاق واقعی فرد به یک ورزش یا فعالیت بدنی خاص اشاره دارد. این نیروی محرکه انگیزه یک فرد برای تمرین، پیشرفت و برتری در ورزش انتخابی خود است. علاقه نقش مهمی در حفظ و تعهد طولانی مدت به آموزش، علیرغم چالش ها یا ناکامی ها در طول مسیر دارد.
ورزشکارانی که علاقه عمیقی به ورزش خود دارند، بیشتر در برابر مشکلات استقامت میکنند، دائماً به دنبال فرصتهایی برای رشد هستند و از فرآیند یادگیری و رقابت لذت میبرند.
زمانی که استعداد و علاقه در یک ورزشکار تلاقی می کنند، ترکیب قدرتمندی پدیدار می شود. توانایی های طبیعی ارائه شده توسط استعداد، همراه با اشتیاق و فداکاری تزلزل ناپذیر ناشی از علاقه، می تواند به دستاوردهای استثنایی در ورزش منجر شود. با این حال، حتی بدون استعداد ذاتی، علاقه شدید به یک ورزش می تواند فرد را به کار سخت، پیشرفت مداوم و در نهایت از طریق عزم و پشتکار محض به موفقیت سوق دهد. استعداد وعلاقه هر دوعوامل مهمی هستند که به رضایت کلی، عملکرد و موفقیت یک فرد در دنیای ورزش کمک می کنند.
زینب دکامی، نخبه شاهد و ایثارگر در گفتگو با خبرنگار جام جم بیان میکند:
خبرنگار جام جم البرز گزارش می دهد؛
حجر گشت مطرح کرد؛