از میدان جنگ تا قلب شهر ها

شهدای گمنام، آنانی که در دل خاک، راز‌های ناگفته‌ای از عشق و ایثار را به دوش می‌کشند. آنان که در سکوت شب‌های تار، در سایه‌های گمنامی خویش، جان را فدای وطن کردند و شمع وجودشان را در راه آرمان‌های والا شعله‌ور ساختند.

در گوشه‌ای از تاریخ، در دل جنگ و جدال، نام‌شان گم شده، اما یادشان همواره در دل‌ها زنده است. گمنامانی که به یاد خدا و به عشق میهن، قدم در میدان نبرد گذاشتند و با دلی شجاع، در برابر دشمن ایستادند. آنان به ما آموختند که عشق به وطن فراتر از نام و نان است؛ عشق به سرزمین، عشق به خاکی که بر آن بزرگ شده‌ایم و یاد‌هایی که در دل آن نهفته است.

هر بار که بر مزارشان می‌رویم، با خود عهد می‌بندیم که یادشان را زنده نگه داریم. ایستگاه‌هایی که بر آنها چهره‌های گمنام با گل‌های سرخ و سفید آراسته شده، نماد‌هایی از عشق، فداکاری و وفاداری‌اند. گویی آنان در خواب‌های ما می‌آیند و به ما می‌گویند که فراموش‌شان نکنیم؛ که یادشان، چراغی است در تاریکی‌های زندگی.

شهدای گمنام، داستان‌های بی‌پایانی از شجاعت و فداکاری هستند. آنان در دل تاریخ جاودانه‌اند و نامشان بر افراز آسمان می‌درخشد. در هر قدمی که بر می‌داریم، در هر راهی که می‌رویم، ردپای عشق و فداکاری‌شان را احساس می‌کنیم. بی‌نام و نشان، اما با قلب‌هایی بزرگ و روح‌هایی پاک، آنان همواره در کنار ما هستند.