ضرورت سلامت اخلاقی و فرهنگی متولیان دینی و فرهنگی

مقدمه
مدیریت در حوزه‌های دینی و فرهنگی، از جمله هیات ها، کانون‌ها و موسسات دینی و فرهنگی مسئولیتی بس سنگین و پرمخاطره است. کسانی که در رأس این مجموعه‌ها قرار می‌گیرند، نه‌تنها باید دارای دانش و بینش کافی باشند، بلکه از نظر اخلاقی، معرفتی و فرهنگی نیز بایستی الگوی جامعه باشند. اگر چنین افرادی دچار ضعف‌های اخلاقی و انحرافات رفتاری باشند، نه‌تنها اثرگذاری مثبتی نخواهند داشت، بلکه باعث بدبینی مردم نسبت به دین و فرهنگ نیز خواهند شد.

لزوم الگو بودن در عمل
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که مدیران دینی و فرهنگی باید دارا باشند، الگو بودن در عمل است. کسانی که مردم را به معروف دعوت کرده و از منکر نهی می‌کنند، ابتدا باید خود عامل به آن باشند. در غیر این صورت، توصیه‌های آنان بی‌اثر شده و جایگاه آنان زیر سؤال می‌رود.
ازجمله مواردی که این افراد باید در آن الگو باشند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

اقامه نماز اول وقت
نماز، ستون دین و نشانه بندگی است. کسانی که مردم را به رعایت احکام دینی دعوت می‌کنند، خود باید در اول وقت نماز را به‌جا آورند. عدم توجه به این امر، نشان‌دهنده ضعف در باور‌های دینی آنان است.

امانت‌داری و پرهیز از سوءاستفاده از موقعیت شغلی
افرادی که در رأس مجموعه‌های دینی و فرهنگی قرار دارند، به نوعی امین مردم و جامعه هستند. هرگونه خیانت در امانت، سوءاستفاده از موقعیت شغلی، رانت‌خواری یا فساد مالی، مشروعیت آنان را از بین برده و آنان را از جایگاهی که دارند، ساقط می‌کند.

مردم‌داری و حسن رفتار
دین اسلام بر خوش‌رفتاری و مردم‌داری تأکید بسیاری دارد. مدیران دینی و فرهنگی باید در رفتار با مردم متواضع، مهربان و دلسوز باشند. برخورد‌های تند، نگاه از بالا به مردم و بی‌اعتنایی به مشکلات آنان، نشان‌دهنده عدم صلاحیت چنین افرادی برای مدیریت دینی و فرهنگی است.

رعایت حلال و حرام
کسانی که در امور دینی و فرهنگی نقش دارند، باید بیش از دیگران به رعایت حلال و حرام توجه کنند. اگر چنین افرادی گرفتار رفتار‌های حرام و شبهه‌ناک شوند، مردم نسبت به دین بدبین خواهند شد.

عدم صلاحیت افراد فاقد شرایط
افرادی که از نظر اخلاقی و رفتاری دچار ضعف هستند، نباید در جایگاه‌های دینی و فرهنگی قرار گیرند. چرا که چنین افرادی به‌جای ترویج ارزش‌های دینی، باعث تخریب آنها خواهند شد. مردم به رفتار‌های این افراد توجه کرده و آنها را معیار سنجش دین قرار می‌دهند. بنابراین، قرار گرفتن افراد ناصالح در رأس این مجموعه‌ها، نه‌تنها به دین و فرهنگ خدمت نمی‌کند، بلکه به آن ضربه خواهد زد.