آموزش خلاقیت در کودکی، دانشگاه اولیه زندگی است

چه پیشنهاد یا راهکاری برای توسعه آموزشگاه‌ها و ترویج هنر‌های تجسمی در کشور دارید؟

مهم‌ترین دغدغه من، در کنار صحبت‌های همکاران، این است که برای رشد یک جامعه خلاق و پویا، باید از افراد متخصص در زمینه نقاشی، در آموزشگاه‌ها استفاده شود. کودکان از همان ابتدا، علاقه طبیعی به بیان تصویری و گرافیک دارند. این هنر، ابزار مهمی برای استقلال فکری، برون‌ریزی روانی، تقویت روابط اجتماعی و رشد ذهنی آنهاست.

متأسفانه هنر‌های تجسمی، هنوز به‌طور جدی در جامعه پذیرفته نشده است. بسیاری تصور می‌کنند که هنر نقاشی، در اولویت آخر نیاز‌های یک خانواده قرار دارد، در حالی که آموزش خلاقیت در کودکی، همان دانشگاه اولیه زندگی است که مسیر آینده افراد را رقم می‌زند و حتی زمینه‌ساز اشتغال و تولید ایده در آینده خواهد بود.

جایگاه هنر‌های تجسمی را در ایران و جهان چگونه ارزیابی می‌کنید؟

طراحی و نقاشی در ایران، خاورمیانه و جهان جایگاه ویژه‌ای دارد. ما هنرمندان بسیار توانمندی داریم، اما متأسفانه تلاش مؤثری برای بین‌المللی شدن آثار و معرفی آنها نشده است. این هنرمندان با تجربه، نیاز به حمایت و معرفی دارند.

چه موانع یا مشکلاتی در صنف خود مشاهده کرده‌اید؟

یکی از مهم‌ترین معضلات ما این است که سازمان فنی و حرفه‌ای به افراد با دوره‌های سه‌ماهه ابتدایی مثل سیاه‌قلم، مجوز آموزشگاه هنر‌های تجسمی می‌دهد. این افراد بدون تخصص کافی، در کنار آموزشگاه‌های حرفه‌ای فعالیت می‌کنند و با قیمت‌های پایین و آموزش‌های سطحی، باعث انحراف مخاطبان و ترویج هنر سطح پایین می‌شوند.

از سوی دیگر، در مساجد، فرهنگسرا‌ها و دیگر نهاد‌ها نیز کارگاه‌های طراحی بدون مجوز و تخصص برگزار می‌شود که موازی‌کاری‌های مخربی برای هنر واقعی و هنرمندان تحصیل‌کرده ایجاد کرده است.

نقش رسانه‌ها را در حمایت از هنر چگونه می‌بینید؟

نقش رسانه‌ها و مطبوعات مانند روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و صداوسیما بسیار پررنگ است. آنها بلندگوی جامعه هستند و می‌توانند صدای هنرمندان را به گوش مردم و مسئولان برسانند. در شرایطی که بسیاری فرصت مطالعه ندارند، این رسانه‌ها نقش بسیار مؤثری در آگاهی‌بخشی و حمایت از هنر دارند و باید بیش از پیش مورد توجه و حمایت قرار گیرند.