مصرف آب هم به فرهنگ سازی نیاز دارد

نه همتی از سوی مدیری پیدا می‌شود و نه اهتمامی از طرف مردم برای صرفه جویی دیده می‌شود، گویی هر دو کمر به قتل ایران بسته‌اند، ایران تشنه که تشنگی اش بیش از ۲ هزار سال استمرار داشته و دارد؛ در نوشته‌های پیشین هم آوردیم، اما وقتی اثری ندارد مجبوریم آن را تکرار کنیم آنجا که داریوش پادشاه هخامنشی از اهورامزدا درخواست کرده و آن دعا را بر دیوار جنوبی کاخ آپادانا به فرمانش نقش بسته که خدا این کشور را، از دشمن، از خشک سالی و از دروغ حفظ نماید؛ از این سخن دانسته می‌شود که داریوش، از سه چیز بر کشورش بیم دارد: «دشمن، خشکسالی، دروغ»، خطر دشمن از ناحیه بیگانگان است. دشمن خونخوار نه به کوچک رحم می‌کند نه به بزرگ خشکسالی بلایی است آسمانی که جز سیاه روزی و مرگ همگانی ثمری ندارد؛ دروغ ایمان را می‌برد و کشور را از درون ویران می‌سازد. ایمان که رفت هر جرم و جنایتی ارتکابش آسان می‌شود. کشوری که مردمش از ارتکاب جرم و جنایت بیم نداشته باشد، سرانجامی شوم در پیش خواهند داشت.

به دشمن و دروغ کاری نداریم که در طول تاریخ این کشور با دشمنی‌های کوچک و بزرگ رو‌به‌رو بوده چه بسا همسایگانی که اکنون پذیرای جمعیت میلیونی آنان در این کشور تشنه هستیم، اما حاکمان آن سرزمین آب را بر روی مملکت مان بسته‌اند، دروغ نیز به تربیت خود مردم باز می‌گردد، اما آنچه موضوع این نوشتار است موضوع کم آبی در ایران و به ویژه در کرج است.

قطعا آنانی که سابقه دیرینه تری از حضور در این شهر دارند به یاد می‌آورند که در تابستان‌های سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ هوای خنک در شب و روز این شهر حاکم بود و حتی برخی از شب‌ها خنکی هوا به برودت می‌رسید، در این ۴۰ سال باغ‌های بزرگ و پردرخت در محمدشهر، کمالشهر ... به زمین‌های بدون درخت و به قطعات کوچکتر تقسیم شده و در برخی از آن زمین‌ها برج و آپارتمان ساخته شده که جمعیت زیادی در خود جای داده است که نبود زیرساخت برای این جمعیت خود سخن دیگری است.

با هجوم جمعیت میلیونی به کرج و ته کشیدن آب که در سفره‌های زیرزمینی بوده دیگر نایی برای زمین برای سیراب کردن ساکنانش ندارد و پمپ‌های آب برای پمپاژ کردن آب فعال شد، اگر در کوچه پس کوچه‌های شهر‌های اقماری کرج قدم بزنید که خوشبختانه از لحاظ فرهنگی همه به هم نزدیک هستند مشاهده می‌کنید که همه شلینگ به دست در حال شستن محوطه جلوی منزل، یا در حال شستن خودرو و یا حتی در حال شستن فرش و قالی خود هستند در حالیکه آبی برای نوشیدن و رفع تشنگی نمانده است.

وقتی آبی برای نوشیدن نمانده و این کشور هم در دوره خشکسالی به سر می‌برد در نتیجه خود مردم هستند که باید منابع آبی را صرفه جویی کنند و با رعایت بهینه مصرف حداقل گام مهم را برای صرفه جویی بردارند که این هم زمانی محقق می‌شود که حساسیت موضوع توسط مسئول برای مردم تبیین شده باشد، بگذارید با یک مثال مطلب را ادامه دهیم.

در زمستان سال ۱۴۰۳ که با ناترازی عظیم گاز مواجه بودیم شرکت ملی گاز ایران در یک برنامه ریزی دقیق با تیم رسانه‌ای از شرکت گاز‌های استانی با ایجاد موج رسانه‌ای و استفاده از ابزار‌های مختلف توانست آن روز‌های سرد سال را به سلامت بدون قطع شدن گاز حتی یک مشترک زمستان را به بهار برساند، اکنون که در آستانه فرا رسیدن روز‌های گرم سال هستیم، وزارت نیرو، شرکت سهامی آب منطقه‌ای البرز و سایر دستگاه‌های مربوط چه برنامه و اقداماتی برای آگاهی مردم در صرفه جویی این مایه پرارزش و حیاتی تدوین کرده‌اند.

نگارنده در حضور میدانی که در یکی از شهرک‌های اقماری کرج داشتم در حال مشاهده شستن خیابان توسط یک بانوی خانه دار بودم با مشاهده وضعیت وقتی شرایط اضطرار را برایش توضیح دادم در پاسخم گفت: «من آب مصرف نکنم، آب منزل شما زیاد می‌شود؟» این پاسخ و این واکنش نشان می‌دهد که فرهنگ مدیریت مصرف آب نیز احتیاج به برنامه ریزی و فرهنگ سازی دارد، نقشه راهی که به شدت در البرز جای خالی آن احساس می‌شود.