توقع مردم از کادر درمان، صبوری و رسیدگی به التیام آلام آنها است

بنده دانش آموخته و فارغ التحصیل دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم. اکنون در شهر اندیشه شهریار، هم در قسمت درمانی و هم زیبایی مشغول خدمت هستیم.
اهم مشکلات حیطه شغلی خود را به صورت لیست به شرح ذیل عنوان می‌کنم:
یکی از مشکلات اصلی که گریبان گیر کادر درمان و مردم می‌باشد، مشکلات اقتصادی و معیشتی است.
دومین مشکل در حوزه درمان، حوزه پرسنل و کمبود نیروی انسانی و سومین مشکل نیز وسایل و تجهیزات پزشکی است.
همچنین از مشکلاتی که به تازگی همه گیر شده، مشکل مهاجرت پزشکان است که عمده‌ترین دلیل آن مسائل معیشتی و اقتصادی است. شاید در گذشته، زمانی ایران بهشت پزشکان بود. ولی مدت هاست که از آن دوران فاصله گرفته ایم. زمانی که حقوق و درآمد پزشک در ایران را با سایر کشور‌ها مقایسه می‌کنیم، مشاهده می‌کنیم که جاذبه کشور‌های دیگر بسیار بیشتر است. به همین علت بسیاری از پزشکان مهاجرت را ترجیح می‌دهند.
بنده شخصا بسیار علاقه‌مند بودم دوران تخصص و رزیدنتی خود را طی کنم. اما به علت همین مشکلات معیشتی و مالی نتوانستم. میزان دریافتی دانشجویان رزیدنت درطی دوران تحصیل بسیار اندک است. همچنین شیفت‌های بسیار زیاد، بی خوابی‌های مکرر و عدم رعایت قوانین شغلی که موجب می‌شود پزشک در ساعات غیر کاری خود نیز همچنان ساعت‌ها فعالیت نماید. یکی از دلایل بسیار مهم عدم ادامه مراحل بالاتراست. حتما از نظر سلامت روان و مسائل رفاهی باید به پزشکان اهمیت داده شود.
مسائل فرهنگی از جمله احترام و عزت بسیار اهمیت دارد. درباره مالیات نیز باید گفت که اگر همکاران بنده بخواهند در فیلد‌های زیبایی یا درمان یا بیمارستان مشغول به کار شوند، با مبالغ بسیار بالای مالیاتی مواجهند. شاید عموم مردم تصور کنند که پزشکان مالیات نمی‌دهند و دستگاه پوز ندارند، اما کمی تصورات با واقعیت متفاوت است.
مالیات در بیمارستان‌ها به صورت پلکانی است. پزشک در ابتدا به ازای یک مبلغ اولیه باید ۳۰درصد مالیات پرداخت کند. سپس ۴۰ درصد تا ۷۰ درصد به کارکرد پزشک مالیات تعلق می‌گیرد. مبلغ کارانه نیز با تاخیر بعد از یک سال به پزشک داده می‌شود.
این دلایل باعث شده بسیاری از دوستان به سمت بیمارستان و فعالیت درمان نروند یا به کشور‌های دیگر مهاجرت کنند. این موارد از عمده‌ترین مشکلات پزشکان است که از حوزه وزارت درمان و نمایندگان مجلس خواهشمندیم موضوعات فوق را بررسی نمایند و در حل این مشکلات اهتمام ورزند.
متاسفانه یا خوشبختانه، شغل ما به گونه‌ای است که هر فردی که به درمانگاه مراجعه می‌کند، لزوما در بهترین و شاد‌ترین حالت خود نیست ممکن است مشکل و ناراحتی داشته باشد. توقع مراجعین از کادر درمان صبوری و رسیدگی به بیماری و التیام آلام آنهاست.
توصیه بنده به همکاران خود در رابطه با درمان بیماران این است، که مقداری صبور باشند و در مقابل نیز از مردم شریف خواستارم که درک متقابل و شکیبایی داشته باشند.