جوهره زنانگی

الهام خاکپاش، هنرمند مجسمه‌ساز، مدرس دانشگاه و پژوهشگر در حوزه علوم باطنی و معنوی، با تجربه سالیان در عرصه هنر‌های تجسمی، سفر زندگی و خویش را بر بستر درک عمیق و نگاهی فلسفی بنا نهاده است. او در این مسیر، همواره در جست‌وجوی جوهره حقیقت و کشف لایه‌های پنهان وجود بوده، و اثرهایش همچون نگین‌هایی درخشان از آگاهی و زیبایی، هزاران سال تجربه انسانی را در کنار تحولات معاصر، به تماشا گذاشته است.

از همان روز‌های آغازین، لطافت، ظرافت و عنصر زنانه در روح و آثارش جاری شده است، چنان‌که در سال‌های متمادی، این ویژگی‌ها تنیده در تار و پود زندگی و آثارش، به نمادی از درون‌مایه وجودی او بدل گشته است. او از درون این لطافت، تأمل و تفکری معنوی درباره جایگاه والای زن، نقش‌اش در تکامل فردی و اجتماعی، و رابطه‌اش با کل هستی، را پرورش داده است. در اثر ارزشمند او، "جوهره زنانگی"، این دغدغه‌ها به اوج می‌رسد و تلاش می‌کند تصویری نو، انسانی‌تر و معنوی‌تر از عنصر زنانه، با رویکردی علمی، فلسفی و عرفانی، به جامعه عرضه کند.

در دنیای امروز، با آن که فناوری و علم، مسئولیت‌هایی بی‌نظیر و امکانات بی‌پایانی برای بشر رقم زده‌اند، اما دریغا، پدیده‌های اصیل و ریشه‌دار، همچون حقیقت، معنویت، و ارزش‌های حیاتی، بیشتر در معرض نابودی و گمراهی قرار گرفته‌اند. بی‌پایان‌شدن ظواهر، تغییر سریع ارزش‌ها و ناپایداریِ بنیاد‌های انسانی، ما را از اصل و جوهر خویشتن، دور کرده است. در این میان، سؤال‌های بنیادین همچون: «ما چه هستیم؟» و «جوهرِ واقعی وجودی‌مان کجاست؟»، همچنان به عنوان راز‌های نهفته در قلب انسان، بی‌پاسخ می‌مانند؛ راز‌هایی که هرچقدر در مسیر زندگی گام می‌زنیم، همچنان در غبار مبهم و تاریک می‌مانند.

این دغدغه، همان‌طور که او دریافته است، تنها در جست‌وجوی ظاهر و ملموسات، بلکه در عمق و درون‌مایه‌های معنوی و روحانی به‌دست می‌آید. او باور دارد که شناخت و بازشناسی ارزش‌های اصیل، همان کلید رهایی از تکرار‌های بی‌پایان و گذر از سایه‌روشن‌های وهم‌آلود است؛ زیرا «تا زمانی که خود را نشناسیم و ارزش‌های واقعی‌مان را بازنشناسی نکنیم، در گرداب تکرار و سطحی‌نگری اسیر خواهیم ماند.»

در این مسیر، او قدم گذاشته است به سوی کاوش و ترسیم راز‌های ناگفته، به‌ویژه آنهایی که در عمق فضا‌های درونی ما جای گرفته‌اند؛ زوایایی که از ظواهر سطحی فراتر رفته و در پی یافتن حقیقت و جوهره‌ای مقدس هستند. او در این اثر تلاش کرده است رد پای هنر، علم، فلسفه و عرفان را در مسیر شناخت بهتر و عمیق‌تر جوهره زنانگی نشان دهد، زیرا این عنصر نه تنها نماد لطافت، ظرافت و عاطفه است، بلکه سفری درونی به سوی کشف حقیقت وجود و پویایی درونی انسان می‌باشد.

این اثر، پلی است میان ظرافت‌های هنری، علوم معنوی و حکمت تاریخی، و نویدی است برای کسانی که عمیقاً در پی حقیقت‌اند؛ کسانی که می‌خواهند در دریای بی‌انت‌های زندگی، به کشف ارزش‌های حقیقی و اصیل دست یابند و درک بهتری از هویت خویش پیدا کنند. او قصد دارد با گفت‌و‌گو و قلم خویش، در این مسیر نقش‌آفرین باشد.