با توجه به تجربه دوران کرونا، خدمات سلامت در منزل به شکل چشم‌گیری مورد توجه قرار گرفت و اهمیت آن برای نظام سلامت بیش از پیش روشن شد. این دوران نشان داد که ارائه خدمات بالینی در منزل می‌تواند راهکاری مؤثر، مقرون‌به‌صرفه و کم‌استرس برای بیماران و خانواده‌ها باشد؛ به‌ویژه در شرایطی که دسترسی به مراکز درمانی دشوار است.

با توجه به روند رو‌به‌رشد سالمندی جمعیت و افزایش نیاز به مراقبت‌های مزمن و بلندمدت، ارائه خدمات بالینی در منزل به‌عنوان یک ضرورت نظام سلامت آینده مطرح است. این خدمات می‌توانند ضمن کاهش هزینه‌های جانبی (مانند رفت‌وآمد، بستری غیرضروری و استرس‌های بیمارستانی)، امکان دسترسی هم‌زمان خانواده و بیمار به پزشک و تیم درمانی را فراهم کنند.

از سوی دیگر، هماهنگی بین تیم‌های درمانی در بستر خانه و تقویت خانواده‌محوری در روند درمان، می‌تواند کیفیت مراقبت را افزایش دهد و بیمار احساس امنیت و حمایت بیشتری داشته باشد.

با این حال، هنوز این سیستم به‌طور کامل در کشور نهادینه نشده است. یکی از دلایل اصلی، عدم یکپارچگی الکترونیکی در سیستم‌های سلامت است. برای تحقق کامل خدمات در منزل، نیاز داریم که درمان به سمت پرونده سلامت الکترونیک یکپارچه حرکت کند تا اطلاعات بیمار برای همه اعضای تیم درمان در دسترس باشد و از گسست ارتباطی بین تخصص‌های مختلف جلوگیری شود.

علاوه بر آن، لازم است آموزش تیم‌محور (تیم ورک) در بالین بیمار گسترش یابد، تا اعضای تیم درمان بتوانند در فضای منزل نیز با هماهنگی کامل خدمات لازم را ارائه دهند.

در این میان، نقش رسانه‌ها بسیار کلیدی است. رسانه‌ها باید با اطلاع‌رسانی درست، خانواده‌ها را با اهمیت و مزایای خدمات در منزل آشنا کنند. از طرفی، یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های خانواده‌ها دسترسی به پزشک و تیم درمانی توانمند و مورد اعتماد است. رسانه‌ها می‌توانند با معرفی صحیح متخصصان، راهنمایی خانواده‌های مستأصل در مسیر درمان باشند و در ارتقای فرهنگ سلامت‌محور نقش مؤثری ایفا کنند.