مربیان ورزش، پرورش دهنده استعدادهای کشور هستند

بنده در زمینه‌های مختلف ورزشی فعالیت داشته و در بخش مدیریت نیز سوابقی دارم و از مشکلات خاصی که در باشگاه‌ها وجود دارد مطلع هستم، متاسفانه در دوران کرونا به این نتیجه رسیدیم که مربیان هیچ گونه امنیت شغلی ندارند و تحت حمایت نهاد و ارگان مشخصی نیستند. در آن زمان باشگاه قبلی ما نیز تعطیل شد و ناچار به جمع آوری شدیم و بسیاری از مجموعه‌ها نیز با این مشکل مواجه شدند.
بنده به عنوان مربی که دانش و تجربه این شغل را دارم، متوجه شدم مربیان و باشگاه‌ها مشمول هیچ بیمه‌ای نیستند. حمایت از ورزش یک امر ضروری است. بهتر است تسهیلات ویژه‌ای در اختیار باشگاه‌ها گذاشته شود. ایده‌های زیادی برای هدیه دادن حال خوب به افراد جامعه وجود دارد.
از نکات مهمی که در سطح کشور باید به آن توجه شود، بالا بردن نرخ سلامتی افراد می‌باشد و این هدف را باید در مردم نهادینه کرد و شرایط دستیابی به آن را به وجود آورد. عدم وجود تسهیلات عامل بازدارنده است. وقتی افراد می‌دانند این حوزه مشکلات زیادی دارد، علی رغم میل باطنی، به این حوزه ورود نمی‌کنند.
صنعت ورزش در دنیا پیشرفت‌های بسیاری داشته است و در ایران نیز در این حوزه نسبت به گذشته پیشرفت چشمگیری داشته ایم. کودکان با شرایط سنی ۱۰ تا ۱۲ سال وارد رشته‌های مختلف ورزشی می‌شوند، ولی در حال حاضر فقط توانسته ایم محیطی فراهم نماییم که خانواده‌ها با اطمینان خاطر فرزندان خود را برای آموزش ثبت نام کنند.
بنده همواره تلاش می‌کنم از ایده‌های نسل جدید که آینده ساز صنعت ورزش هستند، مطلع شوم و محیطی برای اجرای آن‌ها فراهم کنم؛ به وجود آمدن این شرایط همیشه مورد خرسندی من بوده است.
مهم‌ترین حمایت و اقدام دولت مهیا نمودن تسهیلات است که همواره موانع سختی در این زمینه پیش رو می‌باشد. افراد زیادی به دلیل مشکلات ترجیح می‌دهند به صورت خصوصی فعالیت کنند. عدم نظارت از سوی اتحادیه موجب ایجاد معضلاتی می‌شود و برخی افراد بدون دانش لازم وارد این حرفه می‌شوند. باید حتی الامکان به افراد غیرحرفه‌ای اجازه ورود به حوزه مربی گری داده نشود. سهل انگاری در این زمینه به علت عدم آگاهی وعلم ورزشی از جانب افراد غیرمتخصص، موجب آسیب دیدن نوجوانان و خطری جدی برای آینده آن‌ها می‌باشد.
مربی آگاه و متخصص برای یک ساعت آموزش، موارد و نکات بسیاری را در کار خود رعایت می‌کند. مربی باید به خودش نیز اهمیت دهد تا بتواند عملکرد موفقیت آمیزی داشته باشد.
در مورد کیفیت تولیدات ورزشی بسیاری از وسایل در ایران با کیفیت مطلوب تولید می‌شوند. ولی همچنان مشکل تجهیزات وجود دارد و وسایل تخصصی مناسب و با کیفیت ورزشی در ایران بسیار کمیاب و در بعضی موارد نایاب است و تامین آن بسیار پرهزینه و دشوار است. امیدواریم در عرصه تولیدات داخلی این حوزه به خودکفایی برسیم، به طوری که باشگاه‌های ورزشی نیازمند تهیه تجهیزات از کشور‌های دیگر نباشند.