سلامت روان جامعه پس از بحران

ـ خانم دکتر؛ ضمن خوش آمدگویی، لطفاً رزومه تحصیلی خود را بیان کرده و در رابطه با فعالیت و تخصص‌تان توضیح دهید.

بنده، دکتر روانشناس هستم، با تخصص در حوزه روانشناسی عمومی و درمان اضطراب و افسردگی. در حال حاضر، در مرکز آنیسا مشغول به فعالیت هستم.

ـ با توجه به تخصص و تجربه شما، در دوران پسا جنگ، به نظر شما چه اقداماتی باید انجام گیرد؟

در این مرحله، پیشنهاد من به مسئولان کشور این است که به مسائل روانی ناشی از بحران‌ها توجه بیشتری داشته باشند. ما باید به این نکته توجه کنیم که حوادثی که رخ داده، تأثیرات عمیقی بر روی جامعه و افراد داشته است. احساس استرس، اضطراب، و افسردگی در میان جامعه ریشه‌دار شده است.

پدیده‌های روانی که به دنبال این حوادث رخ می‌دهند، ممکن است به‌مرور زمان تشدید یابند، و اگر تدابیری اتخاذ نشود، این مشکلات به نسل‌های آینده نیز منتقل خواهد شد؛ لذا لازم است که ما یک نگاه علمی و دقیق به این موضوع داشته باشیم.

ـ به نظر شما، این نگاه باید چگونه تجلی پیدا کند؟

یکی از روش‌های موثر، ایجاد یک سیستم واکنش سریع برای مقابله با بحران‌های روانی است. به‌ویژه در شرایطی که جامعه با حجم بالایی از استرس و اضطراب مواجه است، نیاز به مداخلات تخصصی و مؤثر احساس می‌شود. ما باید فرایند‌های درمانی را به طور جامع و سیستماتیک مورد بررسی قرار دهیم و بر روی پیشگیری از مشکلات روانی کار کنیم.

کودکان و خانواده‌ها به ویژه در معرض این آسیب‌ها هستند. یک مادر باید بتواند احساس امنیت را برای فرزندانش به ارمغان بیاورد و به طور هماهنگ وضعیت روانی خود را نیز مدیریت کند.

ـ با توجه به تجربیات شما، چه نوع مداخلاتی می‌تواند به خانواده‌ها کمک کند؟

مداخلات روانشناختی فردی و گروهی می‌تواند به شکل مؤثری به خانواده‌ها کمک کند. مشاوره‌های خانوادگی و گروه‌های حمایتی می‌توانند به افراد کمک کنند تا احساسات خود را به اشتراک بگذارند و از تجربیات یکدیگر بهره‌برداری کنند.

همچنین، باید به والدین آموزش‌هایی ارائه شود تا بتوانند با چالش‌های ناشی از بحران‌ها بهتر مواجه شوند. هرچند شرایط اقتصادی و اجتماعی موجود ممکن است مانع از تمرکز بر روی مسائل روانی شود، اما سرمایه‌گذاری در سلامت روانی افراد، در نهایت به بهبود کیفیت زندگی جامعه منجر خواهد شد.

ـ در پایان، اگر نکته‌ای هست که لازم می‌دانید به آن اشاره کنید، بفرمایید.

مهم است به یاد داشته باشیم که هیچ واکنشی یک بحران روانی پیش‌بینی‌پذیر نیست. همگی ما باید به اهمیت سلامت روانی توجه کنیم و در این راستا تلاش جمعی را فراموش نکنیم. در این شرایط پیچیده، همدلی و حمایت متقابل یکی از راه‌های کلیدی برای عبور از بحران است.