صنعت آرایشی و بهداشتی در جلوگیری از خروج ارز، نقش کلیدی دارد

پیشنهادات و ایده‌های سرکار عالی جهت پیشرفت صنعت تولید محصولات آرایشی و بهداشتی در ایران چیست؟

با توجه به ظرفیت‌های موجود در کشور و اهمیت روزافزون صنعت محصولات آرایشی و بهداشتی در ارتقاء سلامت و کیفیت زندگی جامعه، پیشنهادات ذیل به منظور توسعه و ارتقاء این حوزه ارائه می‌گردد:

۱- توسعه فناوری و نوآوری در محصولات

بومی‌سازی تکنولوژی‌های نوین فرمولاسیون و تولید.

بهره‌گیری از ظرفیت گیاهان دارویی و مواد اولیه بومی جهت کاهش وابستگی به واردات.

تولید محصولات دوستدار محیط زیست و کم‌مصرف منابع، به‌ویژه آب.

۲- ارتقاء کیفیت و رعایت استاندارد‌ها

در واحد‌های تولیدی ISO و GMP استقرار و اجرای استاندارد‌های بین‌المللی از جمله

ارتقاء دانش و مهارت نیروی انسانی از طریق آموزش‌های تخصصی ضرورت دارد.

۳- توسعه صادرات و ایجاد برند ملی قدرتمند

تشکیل کنسرسیوم صادراتی جهت تقویت حضور برند‌های ایرانی در بازار‌های جهانی.

همکاری با نهاد‌های ذی‌ربط برای بازاریابی هدفمند در کشور‌های منطقه.

۴- کاهش هزینه‌ها و حمایت از تولید داخلی

ارائه پیشنهادات حمایتی به مراجع ذی‌صلاح جهت کاهش تعرفه‌ها و مالیات بر واردات مواد اولیه ضروری.

ایجاد مراکز تحقیق و توسعه مشترک میان دانشگاه و صنعت به منظور کاهش هزینه‌های تحقیقاتی.

۵- حفاظت از مصرف‌کننده و ارتقاء سلامت جامعه

شفاف‌سازی ترکیبات محصولات و اطلاع‌رسانی صحیح به مصرف‌کنندگان.

مشارکت در تدوین و اجرای مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از عرضه محصولات غیرمجاز و تقلبی.

۶- ایجاد شبکه همکاری و هم‌افزایی بین تولیدکنندگان

تشکیل انجمن تخصصی تولیدکنندگان محصولات آرایشی و بهداشتی.

برگزاری نمایشگاه‌ها و رویداد‌های تخصصی ملی با هدف تبادل تجربیات و ارتقاء سطح دانش صنعت.

با اجرای این پیشنهادات، می‌توان گامی مؤثر در جهت ارتقاء جایگاه صنعت آرایشی و بهداشتی کشور در سطح ملی و بین‌المللی برداشت.

جایگاه صنف تولیدکنندگان محصولات آرایشی و بهداشتی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

صنعت تولید محصولات آرایشی و بهداشتی یکی از بخش‌های مهم و رو به رشد اقتصاد کشور به شمار می‌آید که نقش آن در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی قابل توجه است.

این اهمیت را می‌توان در موارد زیر تشریح نمود:

۱- سهم اقتصادی و اشتغال‌زایی

ایجاد هزاران فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم در زنجیره تولید، تأمین مواد اولیه، بسته‌بندی و توزیع.

نقش مؤثر در پویایی بازار داخلی و جلوگیری از خروج ارز از کشور.

۲- تأثیر اجتماعی و فرهنگی

ارتقاء سطح بهداشت فردی و عمومی و ایجاد حس اعتماد به نفس در جامعه.

ترویج فرهنگ خودمراقبتی و اهمیت دادن به سلامت پوست و مو.

۳- کاهش وابستگی و توسعه صادرات

توانمندسازی کشور در تأمین نیاز‌های داخلی بدون اتکا به واردات.

ظرفیت بالای صادرات به کشور‌های همسایه و منطقه و معرفی برند ملی ایران.

۴- ارتباط با صنایع مکمل

هم‌افزایی با بخش‌هایی نظیر کشاورزی (گیاهان دارویی)، صنعت شیمی، بسته‌بندی و فناوری‌های نوین.

۵- جایگاه استراتژیک

بازار پایدار و همیشگی به دلیل مصرف روزمره محصولات.

اهمیت ویژه در شرایط خاص مانند بحران‌های بهداشتی (نمونه بارز: دوران همه‌گیری کرونا).

تولید داخلی در این صنعت به چه میزان پیشرفت داشته است؟

صنعت ما جزو بخش‌های مهم و رو به رشد اقتصاد کشور است و هم در ایجاد اشتغال و هم در جلوگیری از خروج ارز نقش کلیدی دارد. این صنعت با ارتقاء بهداشت فردی و عمومی، افزایش اعتماد به نفس مردم و ترویج فرهنگ خودمراقبتی، اثر اجتماعی مهمی دارد. از طرفی با تکیه بر تولید داخلی می‌توانیم نیاز کشور را بدون وابستگی به واردات تأمین کنیم و حتی در صادرات به کشور‌های منطقه موفق باشیم. ارتباط نزدیک این صنعت با بخش‌هایی مثل کشاورزی، شیمی و بسته‌بندی، جایگاه آن را در اقتصاد تقویت کرده و به دلیل مصرف روزمره محصولات، بازار آن پایدار و استراتژیک است.

در حال حاضر با چه معضلات و مشکلاتی مواجه هستید؟

با وجود ظرفیت‌های فراوان و رشد قابل توجه صنعت محصولات آرایشی و بهداشتی در کشور، این صنف با چالش‌ها و موانعی روبه‌رو است که بخشی از مهم‌ترین آنها عبارتند از:

۱- مشکلات تأمین مواد اولیه

وابستگی زیاد به واردات برخی مواد اولیه و نوسانات شدید نرخ ارز.

محدودیت‌های گمرکی و طولانی بودن فرآیند ترخیص کالا.

۲- هزینه‌های بالای تولید

افزایش قیمت انرژی، حمل‌ونقل و بسته‌بندی.

(R&D) برای فرمولاسیون‌های جدید، بالا بودن هزینه تحقیق و توسعه

۳- رقابت نابرابر با محصولات خارجی و قاچاق

ورود محصولات خارجی با قیمت پایین و کیفیت نامعلوم.

گسترش کالای قاچاق که سهم بازار تولیدکنندگان داخلی را کاهش می‌دهد.

۴- مشکلات قانونی و بروکراسی اداری

پیچیدگی در دریافت مجوز‌ها و تمدید پروانه‌ها.

نبود هماهنگی کافی بین نهاد‌های نظارتی.

۵- کمبود حمایت‌های مالی و بیمه‌ای

دشواری در دریافت تسهیلات بانکی با شرایط مناسب.

نبود پوشش بیمه‌ای کامل برای واحد‌های تولیدی کوچک و متوسط.

۶- کمبود ارتباط صنعت با مراکز علمی

عدم بهره‌برداری کامل از ظرفیت دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی.

کمبود سرمایه‌گذاری مشترک برای نوآوری و بهبود کیفیت.

به طور کلی صنف ما با وجود ظرفیت‌های بالا، با چند مشکل اصلی روبه‌روست.

اول، وابستگی به واردات مواد اولیه و مشکلات گمرکی که با نوسان ارز سخت‌تر می‌شود.

دوم، هزینه‌های بالای تولید، مخصوصاً در بخش بسته‌بندی و تحقیق و توسعه.

سوم، رقابت نابرابر با محصولات خارجی و قاچاق که بازار داخلی را تضعیف می‌کند.

چهارم، پیچیدگی قوانین و بروکراسی برای مجوز‌ها و نبود هماهنگی بین نهاد‌های نظارتی.

پنجم، کمبود حمایت‌های مالی و بیمه‌ای برای تولیدکنندگان کوچک و متوسط؛ و در نهایت، ضعف ارتباط صنعت با مراکز علمی که مانع نوآوری سریع می‌شود.