ضرورت گسترش مراکز مشاوره در کشور

یکی از مهم‌ّترین موضوعاتی که باید در جهت پیشرفت روانشناسی به آن توجّه کنیم، گسترش مراکز مشاوره جهت دسترسی عادلانه به خدمات روانشناسی در سراسر کشور است. این امر، به فرهنگ‌سازی عمومی و ارتقاء سلامت روان جامعه منجر می‌شود.

در قدم بعد، توانمندسازی صنفی روانشناسان و مشاوران اهمیّت بالایی دارد. حمایت از نهاد‌های صنفی باعث می‌شود شرایط اقتصادی، حرفه‌ای و جایگاه اجتماعی روانشناسان بهبود یابد. همچنین، سیاست‌گذاری‌های ملّی بر پایهٔ پژوهش‌های علمی، باید مبنای تصمیم‌گیری در حوزهٔ سلامت روان باشد.

روانشناسی، به‌عنوان یکی از ارکان نظام سلامت، می‌تواند در سطح فردی، باعث افزایش تاب‌آوری و کاهش افسردگی شود و در سطح خانواده، نقش مهمّی در کاهش تعارضات، طلاق و خشونت‌های خانگی ایفا کند.

ما درحوزهٔ روانشناسی با چالش‌های مهمّی درگیر هستیم؛ از جمله، نبود پوشش بیمه‌ای برای خدمات روانشناسی، موازی‌کاری در صدور مجوزّها توسط نهاد‌های مختلف و نبود حمایت مالی و بانکی برای تأسیس مراکز روانشناسی؛ به همین دلیل ما "تعاونی روان‌یاران" را تأسیس کرده‌ایم تا بتوانیم نیاز‌های حرفه‌ای و مالی روانشناسان را تأمین کنیم.

یکی از مسائل مغفول‌مانده در روان‌شناسی ایران، مسئله ارجاع است. ارجاع دادن مراجع به متخصّص دیگر، نه‌تنها نقطه‌ضعف نیست، بلکه نشانهٔ حرفه‌ای‌گری است. معتقدم، ارجاع دادن مراجعین به متخصّصان باید در جامعه روانشناسی، نهادینه شود.

ما باید باور داشته باشیم که نمی‌توانیم در تمام حوزه‌های روان‌شناسی، متخصّص باشیم. اعتمادسازی از طریق ارجاع دقیق، باعث ارتقاء جایگاه روان‌شناسان در نگاه مراجعین می‌شود.

معتقدم، نقش رسانه‌ها چه در فرهنگ‌سازی عمومی، چه در زدودن نگاه منفی به روان‌درمانی نیز، بسیار کلیدی‌ست. رسانه‌ها می‌توانند با دعوت از روان‌شناسان متخصّص، و انتشار محتوای آموزشی، زمینه‌های آگاهی‌بخشی عمومی را فراهم کنند.

به نظر من هم روان‌شناسان باید در رسانه‌ها فعّال‌تر باشند (مقاله‌نویسی، آموزش و تحلیل مسائل روانی روز)، و هم رسانه‌ها باید نگاه علمی‌تری به این حوزه داشته باشند.