بهبود زیرساخت‌ها و تأمین انرژی، رمز جهش تولید در کشور است

با توجه به تجربه و جایگاهی که دارید، پیشنهاد شما برای پیشرفت حوزه تخصصی‌تان در سطح ملی و کشوری چیست واز نظر شما مهم‌ترین چالش صنعت کشور در سال‌های اخیر چیست؟

مهم‌ترین چالش فعلی صنعت، مسئله نا ترازی انرژی به‌ویژه برق است. قطعی‌های مکرر در تابستان و محدودیت مصرف در زمستان باعث شده روند تولید مختل شود و هزینه‌های زیادی به تولیدکنندگان تحمیل گردد. اگر دولت صنعت را در اولویت تأمین انرژی قرار دهد، بخش بزرگی از مشکلات فعلی برطرف خواهد شد.

قطع برق چه تأثیری بر روند تولید شما گذاشته است؟

قطعی برق نه تنها تولید را متوقف می‌کند، بلکه به دستگاه‌ها و ماشین‌آلات آسیب می‌زند و برنامه‌ریزی تولید را مختل می‌سازد. بسیاری از واحد‌ها مجبورند برای جبران، از ژنراتور‌های پرهزینه استفاده کنند که این خود باعث افزایش قیمت تمام‌شده محصول می‌شود.

وضعیت تعامل بانک‌ها با واحد‌های تولیدی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

همکاری بانک‌ها با تولیدکنندگان بسیار ضعیف است. دریافت تسهیلات بانکی به‌دلیل وثیقه‌های سنگین و روند اداری طولانی، تقریباً به مانعی بزرگ برای صنعت تبدیل شده است. واحد‌های تولیدی برای تأمین سرمایه در گردش و نوسازی خطوط تولید نیاز جدی به وام دارند، اما بانک‌ها به‌جای حمایت، گاه مانع پیشرفت می‌شوند.

لازم است دولت در بخش تسهیلات بانکی بازنگری کند. سود وام‌ها بالا است و فرآیند دریافت آن زمان‌بر. بسیاری از تولیدکنندگان با این شرایط عملاً از ادامه فعالیت بازمی‌مانند.

در حوزه نیروی انسانی چه مشکلاتی وجود دارد؟

یکی از چالش‌های مهم، کمبود نیروی کار ماهر است. بعد از خروج بخشی از کارگران افغان از کشور، صنایع مختلف با کمبود نیروی متخصص مواجه شدند. از سوی دیگر، نیروی کار داخلی به‌دلیل نبود امکانات رفاهی، درمانی و آموزشی در اطراف شهرک‌های صنعتی تمایل کمتری به ماندن در این بخش دارد.

توجه به زیرساخت‌های رفاهی، آموزشی و درمانی در شهرک‌های صنعتی بسیار حیاتی است. اگر این بخش‌ها تقویت شوند، نیروی انسانی با کیفیت‌تری جذب صنعت خواهد شد و بهره‌وری افزایش می‌یابد.

چه اقداماتی برای رفع این مشکل پیشنهاد می‌کنید؟

اگر دولت بتواند خدمات رفاهی، درمانی، حمل‌ونقل و آموزشی را در شهرک‌های صنعتی توسعه دهد، شرایط برای جذب و ماندگاری نیروی کار بسیار بهتر خواهد شد. این مسئله نه‌تنها به بهبود بهره‌وری منجر می‌شود، بلکه موجب افزایش انگیزه نیروی انسانی و کاهش نرخ ترک کار خواهد شد.

با توجه به این مشکلات، چشم‌انداز آینده صنعت را چگونه می‌بینید؟

اگر دولت و نهاد‌های مسئول به دغدغه‌های صنعتگران توجه کنند و انرژی و تسهیلات بانکی را در اولویت قرار دهند، آینده صنعت ایران روشن است. ما تولیدکنندگان ظرفیت بالایی داریم، اما نیازمند حمایت و ثبات در تصمیم‌گیری‌ها هستیم تا بتوانیم با قدرت در مسیر توسعه ملی گام برداریم.

جایگاه صنف شما در اقتصاد کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

صنف ما در حوزه تولید مشتقات نفتی فعالیت می‌کند که به‌نوعی جزو صنایع پایه کشور است. تقریباً تمام صنایع بزرگ از جمله پتروشیمی، رنگ و رزین، خودرو و حتی داروسازی به محصولات ما وابسته‌اند؛ بنابراین می‌توان گفت صنف ما یکی از ارکان اصلی اقتصاد صنعتی کشور است. علاوه بر این، تولیدات ما در صادرات هم نقش مستقیم دارد. بسیاری از همکاران ما در زمینه تولید بنزین و گازوئیل صادراتی فعالیت دارند که ارزآوری قابل توجهی برای کشور به همراه دارد. در واقع، حمایت از این صنف مساوی است با تقویت تولید، اشتغال و درآمد ارزی کشور.

آیا نکته دیگری باقی مانده است؛ در صورت وجود مطالب تکمیلی، لطفا بیان بفرمایید.

یکی از موضوعات جدی، تعهدات ارزی صادرکنندگان است. طبق قانون، تولیدکنندگان باید ارز حاصل از صادرات را در بازه زمانی مشخص به کشور بازگردانند، اما نرخ‌گذاری‌های متفاوت و روند پیچیده اداری، تولیدکنندگان را دچار مشکل کرده است. نرخ ارز در گمرک با نرخ بازار آزاد تفاوت دارد و همین مابه‌التفاوت، فشار مضاعفی بر صادرکننده وارد می‌کند. بهتر است دولت در این زمینه سیاست‌های شفاف‌تری اتخاذ کند تا تولیدکنندگان بتوانند با اطمینان خاطر صادرات کنند.

موضوع دیگر تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه است. با توجه به نوسانات نرخ ارز، بسیاری از واحد‌ها برای خرید مواد اولیه دچار مشکل می‌شوند. ایجاد سامانه‌ای پایدار و مطمئن برای تأمین ارز تولیدکنندگان می‌تواند بخش بزرگی از مشکلات را حل کند.