صنعت زبان‌آموزی، بازویی توانمند در توسعه فردی و اقتصادی است

بر این باورم که پیشرفت در حوزه آموزش زبان نیازمند توجه به چند مسیر اساسی است. نخستین نکته، استانداردسازی کیفیت آموزش است. در حال حاضر، آموزشگاه‌های زبان با استاندارد‌های متفاوتی عمل می‌کنند که این باعث می‌شود کیفیت آموزش به طور چشمگیری متغیر باشد. برای حل این مشکل، به نظر من باید یک نظام ارزیابی ملی راه‌اندازی شود که به صورت منظم و با دقت، اساتید و آموزشگاه‌ها را ارزیابی و رتبه‌بندی کند.

مسئله دوم، دیجیتالی شدن آموزش است. تجربه‌ای که در دوران کرونا به دست آوردیم، این بود که کلاس‌های آنلاین، اگر به درستی و اصولی برگزار شوند، می‌توانند حتی مؤثرتر از کلاس‌های حضوری باشند. این آموزش‌ها هم ارزان‌تر هستند و هم برای افراد در دسترس‌تر. بنابراین، توسعه این روند می‌تواند تأثیر مثبتی در آموزش زبان داشته باشد.

سومین موضوع، هم‌افزایی بین بخش‌های خصوصی و دولتی است. اگر وزارتخانه‌هایی مانند وزارت علوم و وزارت آموزش و پرورش حمایت‌های بیشتری از اتحادیه آموزشگاه‌های زبان داشته باشند، می‌توانیم شاهد رشد چشمگیر در سطح ملی باشیم. این همکاری می‌تواند به ایجاد محتوای یکدست و هماهنگ در سطح کشور کمک کند.

از نظر اقتصادی، آموزش زبان نه تنها به رشد فردی و شغلی افراد کمک می‌کند، بلکه به عنوان یک صنعت بزرگ، ارزش زیادی برای کشور دارد. طبق آمار وزارت علوم، بیش از ۶۵ درصد از کسانی که به دلایل تحصیلی یا کاری مهاجرت کرده‌اند، از خدمات آموزشگاه‌های زبان بهره برده‌اند.

در نهایت، باید بگویم که مشکلات زیادی در این حوزه وجود دارد؛ از تفاوت‌های کیفیت آموزش گرفته تا بی‌ثباتی اقتصادی و ضعف زیرساخت‌های دیجیتال. به عنوان یک پیشنهاد، اگر دولت از آموزشگاه‌ها حمایت‌های بیشتری مانند معافیت‌های مالیاتی یا وام‌های آموزشی ارائه دهد، می‌توانیم شاهد رشد بیشتری در این صنعت باشیم که در نهایت به توسعه فرهنگی کشور کمک خواهد کرد.