آموزش و پرورش می‌تواند به ابزار قدرت و پیشرفت تبدیل شود

نیره بصیر: بنده با زاویه دیدی وسیع‌تر به موضوع نگاه می‌کنم، نه فقط از منظر شغل خودم. در هر جامعه‌ای، گرانبهاترین سرمایه‌ای که می‌تواند مسیر پیشرفت و توسعه را هموار کند، نیروی انسانی آن است. این نیروی انسانی در واقع نقشی محوری در شکل‌دهی به آینده و بهبود وضعیت جامعه ایفا می‌کند. اما برای آن که این سرمایه به درستی شکوفا شود، نیاز است که در آموزش و پرورش توجه ویژه‌ای صورت گیرد. در بسیاری از کشور‌های پیشرفته، آموزش و پرورش به عنوان یک اولویت کلیدی تلقی می‌شود و به آن به چشم یک سرمایه‌گذاری بلندمدت نگاه می‌کنند؛ چرا که می‌دانند تربیت نیروی انسانی کارآمد و متخصص، پیش‌نیاز هرگونه پیشرفت در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.

در کشور ما نیز، اگرچه در برخی موارد نگاه‌ها به آموزش و پرورش به‌عنوان یک هزینه بوده، اما می‌توان با تغییر نگرش و توجه بیشتر به این حوزه، آن را به سرمایه‌ای تبدیل کرد که در نهایت به نفع کل جامعه و نسل‌های آینده خواهد بود. هم‌اکنون نیز در بسیاری از نقاط کشور، گام‌های مثبتی در جهت ارتقای کیفیت آموزش و پرورش برداشته شده است و امیدواریم با همت و توجه بیشتر به این عرصه، بتوانیم آینده‌ای روشن‌تر و توسعه‌یافته‌تر برای نسل‌های آتی بسازیم.

آموزش و پرورش می‌تواند به ابزار قدرت و پیشرفت تبدیل شود و اگر در این مسیر سرمایه‌گذاری کنیم، نه تنها نیروی انسانی متخصص بلکه جامعه‌ای با افق‌های روشن‌تر و پویاتر خواهیم داشت.

منصور خاکی: یکی از مشکلات اصلی این است که علی‌رغم تأثیرات عمیقی که آموزش د پرورش در رشد جامعه دارد، از نظر اقتصادی به آن توجه نمی‌شود. وقتی معلم و مدیر از نظر مالی تأمین نباشند، نمی‌توانند بهترین عملکرد را از خود نشان دهند. معلمان و مدیران مجبور به انجام شغل دوم می‌شوند تا زندگی‌شان را تأمین کنند و این مسأله تاثیر مستقیمی بر کیفیت آموزش می‌گذارد. مهم‌ترین مشکل ما این است که نیرو‌های متخصص و نخبه به آموزش و پرورش جذب نمی‌شوند.

در این راستا، مهم‌ترین پیشنهاد من این است که به آموزش و پرورش به عنوان یک سرمایه‌گذاری نگاه شود، نه هزینه. اگر معلمان و مدیران از نظر مالی تأمین باشند، قطعا آموزش و پرورش ایران در مسیر پیشرفت قرار خواهد گرفت.

نیره بصیر: به نظر من، آموزش مهارت‌ها و کارآفرینی از همان سنین ابتدایی باید آغاز شود.

معتقدم، اگر بچه‌ها از همان دوران کودکی مهارت‌های عملی را یاد بگیرند، شانس موفقیت آنها در آینده بیشتر خواهد بود.

بهبود وضعیت آموزش و پرورش نیازمند اصلاحات جدی است، چه از نظر مدیریتی و چه از نظر مالی. نیاز است که به عدالت آموزشی و بهبود زیرساخت‌ها توجه ویژه‌ای شود. متاسفانه در ایران شاهد هستیم که سیستم آموزشی همچنان به روش‌های سنتی و حفظی عمل می‌کند و این نه تنها انگیزه دانش‌آموزان را کاهش می‌دهد، بلکه آنها را از مهارت‌های عملی و کارآفرینی دور می‌کند.