خودکفایی و تولید به حمایت دولت و رسانه‌ها نیازمند است

یکی از بزرگترین چالش‌هایی که صنعت چوب در کشور با آن مواجه است، تهیه مواد اولیه است. عدم ثبات قیمت در تهیه و تولید سبب شده که بهای اجناس تولیدی نیز دستخوش تغییرات پی در پی شود. البته این مسئله تبدیل به معضل بزرگی برای متقاضیان و خریداران شده است.
با این حال به شخصه تمام سعی خود را به کار می‌گیرم که خدمات بیشتری هم از نظر تهیه مواد اولیه و هم از لحاظ توزیع در بخش تولید ارائه دهم. زمانی که عضو هیات مدیره تعاونی بودم برای اینکه متقاضیان بتوانند مواد اولیه مورد نیازشان را به راحتی تهیه کنند بسیار فعالیت داشتم.
اگر وزیر صمت بودم، یقینا در ارتباط با عوارض و مالیات بخش‌های تولیدی، همچنین هزینه‌های جانبی مثل اجاره بهای کارگاه، حقوق دستمزد پرسنل و ... تدابیر مفیدتری اتخاذ می‌کردم، که این امر با سهولت و ارزانتر انجام شود. چرا که همین مشکلات سبب شده که امروزه نتوان به کارگران حقوق و دستمزد منصفانه پرداخت کرد. تولید کنندگان قشر مظلوم جامعه هستند که در بخش آزاد فعالیت می‌کنند و معضلات زیادی دارند.
به عنوان نمونه از نظر بیمه و اداره کار نیز با معضلات زیادی روبه رو هستیم. اگر دولت در این زمینه اقدام کند، قدرت بسیاری دارد تا اقدامات بزرگی را انجام دهد.
زمانی که کارگر وارد بازار کار می‌شود، مخصوصا در صنایع کوچک تکلیف مشخصی ندارد و از ثبات آینده شغلی خود اطمینان خاطر ندارد.
به همین علت بخش‌های کوچک نمی‌توانند جوابگوی هزینه‌های تولید باشند و کارگر هم نمی‌تواند به کار خود امید داشته باشد. یعنی امور زندگی خود را از طریق کار در کارگاه‌های خصوصی تامین کند و در حقیقت این موضوع امکان پذیر نیست و معیشت کارگر تامین نمی‌شود.
بنده در مورد کل کارگاه‌های صنعتی صحبت می‌کنم که یکی از آن‌ها صنایع چوب است. کل تولیدی‌ها مشکل دارند. اگر هدف ما خودکفایی یا تولید باشد، با وجود نظر لطف دولت و رسانه‌ها نسبت به تولید کننده، وضعیت بهتر می‌شود. چون تولید کننده است که جامعه را به سر مقصدی که انتظار داریم می‌رساند. برای اینکه تولیدات با قیمت مناسب به دست مصرف کننده برسد می‌باید تولید کننده هم از نظر مواد اولیه و هم از نظر بخش‌های کارگری حمایت شود.
مواد اولیه تعداد و انواع زیادی دارد و از یراق آلات گرفته تا چوب و روکش و ام دی اف و فیبر و ... را در بر می‌گیرد.
رسانه‌ها نیز باید به این امر کمک کنند و در مورد تولید، تبلیغات لازم را انجام دهند تا مردم و جوانان بیشتر جذب تولید شوند. جوانان امروزه اصلا به سمت تولید نمی‌آیند.
به مرور زمان اگر نسل ما نباشد، واقعا دیگر کسی سمت تولید و صنعت و حرفه‌های فنی نمی‌آید. جوانان ترجیح می‌دهند در مشاغلی همچون فروشندگی در بوتیک لباس فعالیت کنند و البته حقوق کمتری دریافت کنند، اما به سمت تولید و کار‌های فنی نروند.
بنده از سال ۱۳۶۲ به صورت مستقل در بخش تولید فعالیت می‌کنم و نجار هستم و دست‌های آسیب دیده و آثار کار روی بدن خود دارم. اگر قشر تولیدکننده امروزی برود صنایع تولیدی، وابسته بیگانگان می‌شود. زیرا هیچ انگیزه و تبلیغاتی در مورد کار تولیدی وجود ندارد. باید توسط رسانه فرهنگ سازی شده و به این امر خطیر کمک بیشتری گردد.