نبوغ و خلاقیت در طراحی و دوخت لباس، نقش مهمی دارد

در صنف کاری شما چه موانع، مشکلات و دغدغه‌هایی وجود دارد؟
از مشکلاتی که در آموزش خیاطی وجود دارد، این است که افرادی که آموزش می‌بینند، شاید زیر نظر کسانی باشند که متخصص هستند و مهارت زیادی دارند، اما توانایی انتقال به هنرجو را ندارند. از سال ۱۳۶۰ تا کنون، در کشور افرادی را با دیپلم خیاطی داریم که قادر به انجام فعالیت درآمد زا نیستند.
با این وصف انتقال این مهارت به کارآموزان، ضعیف است؟
هم می‌تواند، انتقال ضعیف باشد و یا از هنرجو خواسته نمی‌شود. مساله فقط ثبت نام کارآموز و دریافت شهریه و پول نیست، بلکه باید در نظر داشته باشیم که، ماحصل یا خروجی آموزشگاه، باید بتواند با کسب مهارت، مستقل شده و کسب درآمد نماید. اگر مربی از هنرجو درخواست نکند، در نهایت فقط تعداد زیادی مدرک داده می‌شود، که توانمندی انجام کاری را ندارند.
به نظر شما مشکل از کجاست؟
اول به علت عدم درخواست مربی از هنرجو است و دلیل دوم، به خاطر مدرک گرایی در کشور است. حتی در مقوله دانشگاه و کارشناسی هم به همین شکل است. افراد ۴ سال درس می‌خوانند، با اینکه علمی و کاربردی است و هزینه برای دوره‌های عملی پرداخت می‌کنند، اما در نهایت متوجه می‌شوند که نه در رشته طراحی، نه در رشته دوخت و نه در کار‌های الگوسازی و برش، چیزی زیادی نیاموخته اند.
پیشنهادات و نظرات شما، برای برون رفت از چنین مشکلاتی چیست؟
برای کسی که می‌خواهد کارشناسی بگیرد، این رشته، باید کمی تخصصی‌تر شود. زیاد لزومی نداشته باشد. کسی که می‌خواهد، دوخت یاد بگیرد، به صورت تخصصی، روی دوخت، متمرکز شود و دروس طراحی، نقاشی و عمومی در اولویت‌های بعدی قرار بگیرد. همچنین امتحانی که گرفته می‌شود، صرفا جهت از سر باز کردن نباشد. زیرا با یک نمونه کار کسی خیاط نمی‌شود.
آیا در دروس دانشگاهی بحث عملی ضریب پایینی دارد؟
خیر. ضریب پایین نیست. بلکه دامنه گسترده‌ای دارد. یعنی بچه‌ها کاشی شناسی، رنگ شناسی، تاریخ هنر و مباحثی از این قبیل آموزش می‌بینند. اما در نهایت مبحث خاص کاربردی، یاد نمی‌گیرند.
اگر شما رئیس اتحادیه این صنف بودید برای رونق آن چه اقدامی انجام می‌دادید؟
در ابتدا، استعداد یابی می‌کردم تا افرادی که در این رشته، استعداد دارند فعالیت کنند و دوم اینکه، افراد غیربومی، استخدام نمی‌کردم.
نبوغ و ابتکار عمل، در صنف شما چه تاثیراتی دارد؟
نبوغ و خلاقیت، بسیار تاثیرگذار است. اما به علت پوشش رایج کشور، طراحی و دوخت نیز، خیلی محدود می‌شود. صرفا لازم نیست لباس‌های باز طراحی کنیم. حتی برای لباس‌های پوشیده نیز محدودیت زیاد است. به طوری که حتی وقتی می‌خواهیم در سمینار شرکت کنیم، علی رغم اینکه طراح لباس هستیم، اما باید با لباس اداری شرکت کنیم.
نقش رسانه و خبر گزاری‌ها را در صنف خود، چگونه می‌بینید؟‌
می‌توانند تبلیغات گسترده‌ای در زمینه لباس انجام دهند. مخصوصا برای کسانی که طراحی لباس انجام می‌دهند و نمایشگاه برگزار می‌کنند.