احتکار یعنی به شیشه کردن خون نیازمندان!

معنای احتکار

احتکار به معنای ذخیره و نگهداری کالای کمیاب در بازار و مورد نیاز مردم، به انتظار گران شدن بهای آن است.

باب فقهی احتکار

از احتکار و احکام مرتبط با آن، در فقه (باب بیع) حقوق و اقتصاد بحث می‌شود.

فلسفه حرمت احتکار

فلسفه حرمت احتکار، جلوگیری از اختلالِ نظام و ایجاد عُسر و حَرَج برای مردم ذکر شده است، در واقع احتکار به شیشه کردن خون نیازمندان است.

قسمتی از نامه امام علی به مالک اشتر

از احتکار (به‌شدت) جلوگیری کن؛ چراکه رسول خدا (ص) از آن منع فرمود و باید معاملات با شرایط آسان صورت گیرد؛ با موازین عدل و نرخ‌هایی که نه به فروشنده زیان رساند و نه به خریدار و هرگاه کسی بعد از نهی تو از احتکار، دست به چنین کاری زند او را کیفر ده؛ ولی (هرگز) در مجازات زیاده‌روی نکن.

منبع: نهج البلاغه، نامه به مالک اشتر

زمان احتکار

هر چند که احتکاری بودن نگهداری کالا را عرف مشخص می‌کند، اما از برخی روایات برمی آید که زمان تشخیص احتکار کالا‌های ضروری جامعه، نگهداری آنها در زمان کمبود کالا در بازار تا سه روز و زمان آن در ایام فراوانی آن کالا تا ۴۰ روز است.

مجازات محتکر

در آیات و روایات به مجازات محتکر تصریح نشده است؛ از این رو برخی با استناد به نامه امام علی به مالک اشتر، مجازات احتکار کننده را تعزیر دانسته‌اند که مقدار و کیفیت آن را قانون و یا حاکم شرع مشخص می‌کند.