پساب‌های طلایی که هرز می‌رود

به عبارتی بعد از انقلاب صنعتی جامعه دچار یک شتاب فزاینده در مصرف انواع و اقسام کالا‌های تولیدی قرار گرفت که در نتیجه آن حجم پسماند‌ها افزایش پیدا کرد.

با افزایش فزاینده انواع پسماندها، سمن‌های مختلف فعالیت خود را آغاز کردند و در بخش‌های مختلف اقدام به آگاه سازی مردم در مورد آسیب‌های استفاده بی مهابا از منابع زیرزمینی و ساخته‌های دست بشری کردند به طوری که در میانه قرن بیستم در اروپا این اطلاع رسانی مفید واقع شد و بنا بر مستندات موجود آب دریاچه‌هایی که بر اثر بی مبالاتی سمی شده بودند با جمع آوری زباله‌های آن و رعایت نکته‌های بهداشتی تمیز، شفاف و قابل شرب شد.

کوتاه سخن اینکه وقتی انسان، آگاه و مطلع باشد و در کنار آن تکنولوژی وجود داشته باشد با رعایت نکته‌های بهداشتی و استفاده از تحول دانش فنی می‌توان یک دریاچه سمی را به چرخه مصرف و طبیعت بازگرداند؛ چرا نباید در ایران و کرج این اتفاق رخ دهد؟

در شهر‌های اقماری کرج مانند کمال شهر و محمدشهر و ... سیستم فاضلاب شهری وجود ندارد و شهرداری‌ها با طراحی کانال‌های کوچک در هر خیابان و کوچه پساب‌هایی که از منازل خارج می‌شود را از طریق این کانال‌ها به بیرون از منطقه مسکونی هدایت می‌کنند.

در محمد شهر پساب منازل در خیابان‌های اندیشه، مهین خاکی، اسماعیل آبادی، مجموعه کوچه‌های گلستان و کوچه‌های خیابان خسروجردی در این منطقه پس از ورود به کوچه و خیابان به قطعه زمین بزرگی که روبروی یک دامداری قرار دارد هدایت می‌شود.

نگارنده با دیدن حجم ورودی پساب به آن قطعه زمین با خود اندیشیدم که آیا هنوز وقت آن فرا نرسیده که در دورانی که هوش مصنوعی تمام عرصه‌ها را درنوردیده است با استفاده از تکنولوژی‌های موجود این حجم از پساب که در برخی از کشور‌ها ۷ مرتبه در چرخه مصرف قرار می‌گیرد به چرخه تولید بازگرداند یا حداقل به جای اینکه در زمین رها کرد با انجام مجموعه عملیات پساب‌ها را برای استفاده کشاورزی استفاده کرد. پرسشی که مسئولان باید به آن پاسخ دهند.