به طور مشخص باید خاطرنشان نمایم که در رابطه با رشته و حرفه پزشکی، مشکلات به دو بخش تقسیم میشوند. گروه اول مشکلاتی که شامل رشته ارتوپدی و سایر رشتهها به ویژه رشتههای جراحی هستند و گروه دوم مسائلی که فقط مختص رشته ارتوپدی است.
در مورد گروه اول که تقریبا اکثر مردم به آن واقف هستند، موضوع پایین بودن ویزیت و تعرفههای پزشکی است. با توجه به تورم موجود در جامعه، ویزیت یک متخصص، تنها ۱۳۴هزار تومان است.
اگر با دقت به این موضوع نگاه کنیم، متوجه میشویم که متخصصی مانند بنده، حدود ۳۷سال از عمر خود را صرف تحصیل در مدرسه و دانشگاه نموده تا تخصص پزشکی خود را دریافت کند، چنانچه هم اکنون بخواهد وارد بازار کار شود و یک مطب معمولی اجاره کند، با توجه به هزینههای موجود که شامل هزینه بیمه، منشی و بحث مالیات و مخارجی که در حال حاضر به صورت جاری در مطبها وجود دارد در مقایسه با این ویزیتها هیچ توجیه اقتصادی برای کار در مطب وجود ندارد.
بسیاری از همکاران ما به همین دلیل تمایلی به فعالیت در ایران نداشته و به دنبال مهاجرت هستند.
چنان چه بخواهیم مشکلات و مسائل مربوط به رشته ارتوپدی را بیان نماییم، بسیار فراوان هستند. از پایین بودن تعرفه جراحی تا بحث عدم وجود تجهیزات یا حتی کیفیت پایین تجهیزات پزشکی که در حین فعالیت، مورد استفاده قرار میگیرند.
بسیاری از اوقات زمانی که برای عمل آماده میشویم، استرس داریم که آیا وسیله جراحی که مورد نیاز بیمار ما است، وجود دارد یا خیر؟ متاسفانه بعضا مشاهده میکنیم وسیلهای که حین عمل مورد استفاده قرار میگیرد، میشکند یا خراب میشود. در این موارد حتی تجهیزات جایگزین نیز وجود ندارد. به عنوان مثال یک اتاق عمل نیاز به ده وسیله مشخص دارد، اما تنها سه وسیله موجود است که آن هم بسیار فرسوده و بی کیفیت است.
در این شرایط، ناگزیریم با تجهیزات فوق عمل جراحی انجام دهیم و نتیجه آن متاسفانه مورد دلخواه ما نیست. کلیه این موارد چالشهای فراوانی دارند و به گونهای میتوان گفت تمام همکاران بنده که در بخشهای مختلف، به ویژه بیمارستانهای دولتی عمل جراحی انجام میدهند، واقعا با استرسهای بالایی کار میکنند.
اگر نوآوری همکاران ما نباشد، بسیاری از عملها به هیچ عنوان قابل انجام نیستند. اکثر جراحان در اقصی نقاط کشور سعی میکنند با خلاقیتهای که دارند از وسیلههای موجود استفاده کرده و به وضعیت بیماران رسیدگی نمایند. متاسفانه در زمینه تجهیزات، به ویژه ارتوپدی شرایط بسیار بدی را سپری میکنیم. در حال حاضر بسیاری از ابزارها و پروتزها وجود ندارد.
در زمینه تجهیزات ارتوپدی، پلاک و نخهایی که استفاده میشود، شرکتهای ایرانی تولیداتی انجام داده اند که بعضاً نیز کیفیتهای خوب و قابل قبولی دارند. اما با این وجود در زمینه کیفیت و تکنولوژی با محصولات خارجی به ویژه پروتزها، فاصله بسیاری داریم؛ بنابراین باید این نکته را بپذیریم که الزاما به تکنولوژی دیگر کشورها ورود نموده و در این زمینه، آموزشهای لازم را طی کنیم تا پروتزهای با کیفیت قابل قبول، تولید نماییم. همکاران بنده نیز علاقهمند هستند که از تولیدات داخلی استفاده کنند. مشروط بر این که آن وسیله، پاسخگوی نیازهای بیماران باشد. پروتزهایی که در ایران تولید میشوند بسیار جای کار دارند تا به سطح پروتزهای خارجی مثل زیمر برسد.
امیدواریم که کیفیت تولیدات داخلی به درجهای برسد که جراحان با افتخار و آسودگی خیال از پروتزهای ساخت ایران استفاده کنند. همچنین اطمینان داشته باشیم که بیمار نیز میتواند از آن استفاده نموده و نیازی به جراحی مجدد نداشته باشد.
رسانه میتواند در اطلاع رسانی نقش مهمی داشته باشد. همه ما در یک جامعه زندگی میکنیم. مهمترین مسئله همان گونه که در ابتدای مصاحبه به آن اشاره کردم، پایین بودن تعرفههای پزشکی است که نسبت به نرخ تورم بسیار عقب است. این مبالغ برای پزشکانی که مسیر بسیار سختی را طی کرده اند پایین بوده و قابل بیان نیست.
در گفتگو با هادی رضادخت، مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره شرکت، شاخص مند شد:
بابک رستمی، مدیرعامل شرکت طی مصاحبه اختصاصی واکاوی کرد:
فریبا ملائی، مدیر مجموعه ورزشی جاوید:
مریم سعیدی، مدیر و موسس باشگاه، تبیین کرد: