علیرضا عسکری، مدیر مجموعه گروه ساختمانی عسکری تاکید کرد:

پیشنهادات و نظرات در سطح ملی برای رشد صنف ساختمان

به نظر من، یکی از اساسی‌ترین نیاز‌های صنف ساختمان، ایجاد یک سیستم نظارتی حرفه‌ای و کاملاً مستقل است. چون متأسفانه بعضی از ساختمان‌هایی که امروز ساخته می‌شوند، یا کیفیت لازم را ندارند یا با استاندارد‌های روز دنیا فاصله زیادی دارند. برای حل این مشکل، چند پیشنهاد مشخص دارم:

تشکیل نهاد‌های نظارتی تخصصی: فکر می‌کنم باید سازمان‌هایی متشکل از مهندسان باتجربه و بی‌طرف ایجاد بشوند که از اول تا آخر پروژه، کیفیت کار را زیر نظر بگیرند. این نهاد‌ها باید مستقل از پیمانکاران و سازندگان باشند تا نظارتشان واقعاً مؤثر باشد.

آموزش اجباری نیرو‌های فنی: خیلی از مشکلات اجرایی به خاطر مهارت‌نداشتن نیروهاست. پیشنهاد می‌کنم دوره‌های آموزشی متناسب با استاندارد‌های جهانی برای تمام کارگران و تکنسین‌ها اجباری بشود.

به‌روزرسانی قوانین ساخت‌وساز: مخصوصاً در پروژه‌های لوکس و خاص، قوانین ما قدیمی است. باید مقرراتی متناسب با فناوری‌های جدید و نیاز‌های روز تدوین بشود.

حمایت از فناوری‌های نوین: مثلاً ساختمان‌های پیش‌ساخته یا مصالح هوشمند می‌توانند هم سرعت ساخت را بالا ببرند و هم کیفیت را بهبود بدهند. دولت باید از این تکنولوژی‌ها حمایت کند.

یک نکته دیگر هم این است که اتحادیه‌های تخصصی‌تر می‌توانند با تعیین استاندارد‌های واحد، جلوی ساخت‌وساز‌های سلیقه‌ای و غیراصولی را بگیرند. در این صورت همه مجبور می‌شوند طبق یک چارچوب مشخص و علمی کار کنند.

جایگاه و اهمیت صنف ساختمان

صنف ساختمان فقط بحث ساخت چند آجر روی هم نیست؛ این صنف، ستون اصلی توسعه شهری و اقتصادی کشور است. یک ساختمان باکیفیت چه تأثیری دارد؟

ارزش اقتصادی: یک پروژه خوب، برای ده‌ها سال برای مالک و سرمایه‌گذار سودآور است. برعکس، یک ساختمان بی‌کیفیت، حتی می‌تواند به یک بدهی بلندمدت تبدیل بشود.

هویت فرهنگی و معماری: ساختمان‌ها چهره شهر را می‌سازند. اگر معماری ما اصولی و متناسب با فرهنگمان باشد، حتی بعد از سال‌ها، هویت شهر حفظ می‌شود.

امنیت و رفاه اجتماعی: وقتی یک ساختمان ایمن و پایدار ساخته می‌شود، مردم با خیال راحت در آن زندگی یا کار می‌کنند. این یعنی آرامش اجتماعی.

ما باید به ساختمان‌ها نه به عنوان سازه‌های موقت، بلکه به عنوان سرمایه‌های ملی نگاه کنیم. ساختمانی که امروز ساخته می‌شود، قرار است ده‌ها سال بایستد و روی زندگی صد‌ها نفر تأثیر بگذارد.

مهم‌ترین مشکلات صنف ساختمان

متأسفانه این صنف با چالش‌های بزرگی روبه‌روست که اگر حل نشوند، کیفیت ساخت‌وساز روزبه‌روز پایین‌تر می‌آید. بعضی از این مشکلات عبارتند از:

نوسانات قیمت مصالح: یک روز آهن ارزان است، روز دیگر چند برابر می‌شود. این نوسان، برنامه‌ریزی را غیرممکن می‌کند.

کمبود نیروی متخصص: خیلی از استادکار‌های قدیمی بازنشسته شده‌اند و نیرو‌های جدید گاهی مهارت کافی ندارند.

بروکراسی اداری طولانی: گرفتن مجوز‌ها بعضاً آنقدر زمان بر است که پروژه‌ها ماه‌ها عقب می‌افتند.

فقدان سیستم نظارت یکپارچه: هر کسی به روش خودش کار می‌کند و کنترل مرکزی وجود ندارد.

فرهنگ غلط هزینه‌محوری بعضی کارفرمایان: بعضی‌ها فقط به قیمت پایین فکر می‌کنند، نه به کیفیت! این نگاه در بلندمدت به ضرر همه است.

راه‌حل چیست؟

آموزش عمومی: هم برای نیرو‌های فنی، هم برای کارفرمایان.

تسهیل قوانین: باید پروسه‌های اداری سریع‌تر و شفاف‌تر بشوند.

حمایت از شرکت‌های متعهد: به جای اینکه هر کسی بتواند بدون صلاحیت پروژه بگیرد، باید از شرکت‌هایی که استاندارد‌ها را رعایت می‌کنند، حمایت ویژه بشود.

سخن پایانی

صنف ساختمان نیازمند نگاه بلندمدت است. این صنف فقط وقتی می‌تواند نقش واقعی خودش را در توسعه کشور ایفا کند که همه با هم هماهنگ باشیم: دولت، مهندسان، پیمانکاران و حتی مردم عادی. اگر کیفیت را فدای سرعت یا سود کوتاه‌مدت نکنیم، می‌توانیم ساختمان‌هایی بسازیم که هم برای نسل امروز مفید باشند، هم برای آیندگان.