استعدادیابی کودکان در رشته های ورزشی باید از طریق مربیان انجام شود

در حال حاضر یکی از مشکلات اصلی که در باشگاه‌ها وجود دارد، در خصوص مجوز‌ها می‌باشد. به این صورت که برای مثال، اینجانب حدود دو سال است که برای دریافت مجوز تلاش بی وقفه‌ای دارم، زیرا زمانی که باشگاهی فاقد مجوز باشد، اگر هر اتفاقی برای هنرجو رخ دهد، کلیه هزینه‌ها و خسارات، بر عهده مدیر مجموعه می‌باشد و این مسئله به این دلیل است که، بیمه ورزشی به نام باشگاه است، باشگاهی که فاقد مجوز می‌باشد، به این منزله است که وجود خارجی ندارد و در این صورت مدیر باشگاه، می‌بایست کلیه خسارت‌ها و هزینه‌ها را متقبل شود. البته لازم به ذکر است که از امسال، روند دریافت مجوز‌ها کمی بهتر و تسهیل شده است.
از مسائل مهمی که باید در باشگاه داری، جهت ارائه بهتر امور و خدمات به هنرجوها، رعایت شود، استخدام مربیانی می‌باشد که دوره آکادمیک، تخصصی و علمی رشته‌های ورزشی مورد نظر را گذرانده اند. این افراد دارای سطح بالایی از علم و اطلاعات به روز هستند و بنابراین جذب باشگاه‌های ورزشی می‌شوند.
این موضوع به خصوص برای هنرجویانی که در سنین پایین وارد باشگاه می‌شوند بسیار حائز اهمیت است، در این صورت ابتدا آسیب شناسی می‌شوند سپس با در نظر گرفتن شرایط، بهترین آموزش‌ها را دریافت می‌نمایند.
ما نیز با پشتوانه علمی ورزشی و دانش تربیت بدنی در باشگاه فعالیت می‌کنیم. برای مثال برادر بزرگم فوق لیسانس فیزیولوژی و بنده و برادر کوچکترم در رشته فیزیولوژی ورزشی تحصیل کرده ایم.
این علم و آگاهی به ما کمک می‌کند که نونهالانی که وارد باشگاه می‌شوند را آنالیز کرده و اگر هر موردی داشته باشند شناسایی و به اطلاع خانواده برسانیم و در جهت رفع آن اقدامات لازم را انجام دهیم. در نتیجه در اکثر مواقع بسیاری از مشکلات جسمی، در همان سنین پایین رفع و به سنین جوانی و بالاتر سرایت نمی‌کند.
هر قدر مربی از لحاظ علمی وعلی الخصوص در رشته تربیت بدنی، دانش بیشتری داشته باشد، با توجه به آناتومی هنرجو می‌تواند راهنمایی‌های بسیار مفید و کارسازتری به خانواده ارائه داده و مشاوره مناسبی برای انتخاب رشته ورزشی و طی مسیر تمرینات ورزشی در اختیارشان قرار دهد.
ما همواره در باشگاه نهایت سعی مان را کرده ایم که از مربیانی که دانش آموخته و در مسائل ورزشی حرفه‌ای هستند استفاده کنیم، این امر همواه باعث رضایت و شادمانی خاطر خانواده‌ها و حصول نتایج بسیار عالی در آموزش و پرورش بوده است، چرا که قبل از هر چیز خانواده را از بروز عارضه جسمانی فرزندان آگاه می‌کنیم. جامعه نیز در این حالت سالم‌تر است.
برای ایجاد نتایج بهتر، باید در مدارس و از سنین پایین، وظیفه اصلی استعدادیابی از طریق مربیان ورزش و یا توسط مربیان باشگاه‌ها انجام شود. مربیانی که اصول استعدادیابی را طی کرده باشند و فقط نگرش سطحی و ظاهری نداشته باشند، بلکه عواملی مثل ژنتیک و ... را در نظر بگیرند و با استعدادیابی صحیح، بتوانند مسیر زندگی یک فرد را از کودکی تا آخر عمر به نحو صحیح رقم بزنند.
از جمله مسائلی که باید درباره رشته ورزشی افراد مورد توجه قرار گیرد، علاقه و دریافت حس مثبت از ورزش است. برای مثال یک مربی آگاه، با دانش و مهارتی که دارد می‌تواند، کودکی که در رشته ژیمناستیک فعالیت می‌کند را، در مسیری از تمرینات قرار دهد، که با ایجاد انعطاف و بالا بردن قدرت جسمانی و مهارت در انجام حرکات تخصصی، علاقه مندتر شده و جذب آن رشته گردد و با پشتکار ادامه دهد.
همچنین کودکان در حدود سن ده سالگی، برای تخلیه انرژی خود، نیاز به مربیانی دارند که بتوانند، بازی‌های تمرینی و فعالیت‌های جسمانی مفرح گروهی را طرح ریزی کنند که کودک را به نشاط برساند و این تخلیه انرژی مضاعف را نیز ایجاد نماید. این امر بخشی از دنیای ورزش است که به آن تاکید فراوان شده است، یعنی کودک، نشاط و مهارت و هیجانات مثبت را در قالب تمرینات ورزشی و کار گروهی و جمعی آموزش ببیند.
برای اینکه بتوانیم هنرجویان را در هر سن و شرایط جسمی، طوری همراهی کنیم که در انتهای تمرینات با روحیه‌ای مضاعف و شاد و باانگیزه‌ای دو چندان باشگاه را ترک کنند، تمام سعی خود را می‌کنیم که، از تمرینات انگیزشی و گروهی و نشاط آور استفاده کنیم.