دعوت انجمن پلیمر و پلاستیک استان تهران از فعالان جهت حضور در سمینارهای آموزشی

بنده در سال ۱۳۷۸ در رشته مهندسی عمران فارغ التحصیل شدم. مشکلات بخش تولید، بسیار متعدد است. متاسفانه علی رغم میل باطنی با وجود علاقه‌ای که به اشتغال در شغلی مرتبط با این رشته را داشتم، ولی با توجه به مشکلات و رکودی که دهه ۸۰ در حوزه ساختمان وجود داشت، همچنین با اتکا به یک شغل از لحاظ مالی شرایط زندگی بسیار سخت می‌شد، در نتیجه مسیر اشتغال را به سمت صنعت و تولید انتخاب نموده و در آن جهت تمام سعی و تلاش خود را به کار گرفتم.
در ابتدا با تحقیق و دریافت اطلاعات در قسمت فلزات و تولید شمش‌های برنجی فعالیت خود را آغاز نمودیم و یک کارگاه ریخته گری افتتاح کردیم، که متاسفانه همان زمان با توجه به مشکلات اقتصادی جامعه و رکود بسیار زیاد، به اجبار تغییر شغل داده و در صنعت پلاستیک کار خود را ادامه دادیم.
به دلایل فراوانی از جمله مهیا نبودن مکان مناسب جهت تولید، بالا بودن اجاره بهای سوله، کمبود منابع مالی و تامین وام‌های سبک، به صورت مبتدی شروع به کار نمودیم. اوایل با یک خط تولید، فعالیت خود را آغاز کردیم. حتی به دلیل کمبود سرمایه بعضی از ماشین آلات را خودمان طراحی کرده و سپس تولید نمودیم، چرا که تمام سعی مان بر این بود که هزینه تولید به حداقل ممکن برسد. سرانجام با تلاش‌های شبانه روزی، سال ۱۳۸۷ کارخانه را گسترش دادیم. تعداد سوله‌ها را زیاد کردیم و هم اکنون شش خط لوله UPVC و ۴ خط تولید اتصالات UPVC داریم که شامل لوله‌های UPVC فاضلاب و لوله‌های برقی ساختمان و لوله‌های کشاورزی می‌شود.
برای شروع کار، افراد باید انگیزه داشته باشند. ما سختی‌های بسیار زیادی را متحمل شدیم، تا کار پیشرفت کند.
مشکلات تولید چند بخش دارد، با توجه به سنتی بودن تولید، بازار به استاندارد توجه ندارد، بلکه به دنبال اجناس ارزان است، ولی سازمان نظام مهندسی ساختمان، پیشرفت و نظارت خوبی دارد و سازندگان را مجبور می‌کند که، از وسایل استاندارد استفاده کنند.
یکی از مشکلات ما تولید جنس استاندارد است که دارای تمام آیتم‌های مورد قبول سازمان استاندارد بوده و مورد تایید سازمان نظام مهندسی نیز باشد. این مسئله باعث می‌شود، تولیدات ما قیمت بالایی داشته باشند که در این صورت هزینه تولید نیز افزایش می‌یابد. کلیه مواد اولیه ما، قیمت بالایی دارد. متاسفانه افراد به اصطلاح بساز و بفروش، به دنبال کاهش هزینه‌ها و جویای محصول بی کیفیت هستند.
به طور کلی انجمنی برای صنعت پلیمر وجود نداشت، بنده با چند همکار که در این حوزه فعال هستند، انجمن تولیدکنندگان پلیمر تهران را تشکیل دادیم و بنده نیز نائب رییس انجمن هستم.
در واقع به صورت تخصصی، به کمک کارشناسان و علم روز، قصد داشتیم مشکلات را به صورت اساسی و علمی بررسی و آن‌ها را حل نماییم. سپس به سازمان استاندارد پیشنهاد دادیم که استاندارد‌های جدیدتری تدوین کند و در این راستا به اصلاح بسیاری از استاندارد‌ها پرداختیم. علاقه مندیم، با استفاده از دانش کارشناسان یک هم افزایی بزرگی صورت بگیرد، بنابراین از طریق انجمن هم با سازمان استاندارد و هم با دانشگاه‌ها و سازمان نظام مهندسی همکاری کردیم و از طریق انجمن با این سازمان‌ها تفاهم نامه‌های زیادی امضا کردیم. به این ترتیب به کمک انجمن، با مشکلات تولید کنندگان آشنا شدیم. در حال حاضر کلاس‌ها و سمینار‌ها و دوره‌های آموزشی مختلفی از طریق هماهنگی با دانشگاه و سازمان استاندارد برگزار می‌کنیم. از همه کسانی که در این حوزه فعالیت می‌نمایند، دعوت می‌کنیم تا در این سمینار‌ها شرکت نموده و ما را از مشکلات خود آگاه کنند. ما نیز در این حوزه راهکار‌های خود را عنوان می‌کنیم تا به پیشرفت مناسب و درخور اجتماع برسیم.
نیمی از راهکار‌ها و حل مشکلات بر عهده رسانه است، رسانه می‌تواند به حل مشکلات کمک کند، زیرا در هر بخش، اگر مشکلات بیان نشود، به سمع و نظر مسئولین نمی‌رسد، بنابراین باید از طریق رسانه، مشکلات، واکاوی و تشریح شود، چرا که بدین شکل، با سرعت بیشتری به راه حل می‌رسیم. ما همیشه سعی می‌کنیم، سمینار‌ها پوشش رسانه‌ای خوبی داشته باشد، تا بتوانیم به سر منزل مقصود برسیم.
سخن پایانی بنده با مخاطبان این است که در کشور اگر کسی بخواهد کار کند، باید تلاش زیادی انجام دهد، تا به پیشرفت برسد، زیبنده است، کسانی که تخصص دارند، به حرف‌های ناامید کننده اطرافیان توجهی نکنند و با امکاناتی که دارند و تلاش و ممارست فراوان به سوی اهداف خود گام برداشته و به موفقیت برسند.