نقش آموزش، سرمایه‌گذاری و رسانه در توسعه صنایع کشور

ـ به عنوان یک مشاور و فعال در حوزه‌های تخصصی، چه پیشنهاداتی برای مدیران اجرایی تراز اول کشور در زمینه سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی دارید؟

اگر بخواهیم مسئله را از ابتدا بررسی کنیم، به موضوع آموزش می‌رسیم. آموزش‌های آکادمیک از طریق دانشگاه‌ها و مدارس ارائه می‌شود، اما پس از فارغ‌التحصیلی، فرد انتظار دارد که بتواند با استفاده از سرمایه‌ای که صرف تحصیل کرده، گامی در جهت پیشرفت خود و جامعه بردارد و درآمدی کسب کند. یکی از معضلاتی که کمتر به آن توجه شده، بحث آموزش‌های تکمیلی است.

به عنوان مثال، یک فارغ‌التحصیل رشته مهندسی، پس از ورود به بازار کار، انتظار دارد که بتواند از دانش خود در جهت ایجاد یک کسب‌وکار استفاده کند. بسیاری از افراد اقدام به ثبت شرکت یا فعالیت زیرمجموعه یک مجموعه دیگر می‌کنند، اما در نهایت، باز هم به آموزش برمی‌گردیم. چرا که امروزه همه به دنبال آنند که یک شرکت یا مجموعه‌ای را ثبت کنند، اما از مراحل بعدی آن آگاهی کافی ندارند.

به عنوان نمونه، بحث مالیات را در نظر بگیرید. یک واحد فنی مهندسی انتظار دارد که سازمان نظام مهندسی یا سایر نهاد‌های ذی‌ربط، آموزش‌های لازم را در این زمینه ارائه دهند تا بتوانند گام‌های خود را به درستی بردارند. متأسفانه، امروزه بسیاری از امور به صورت سلیقه‌ای انجام می‌شود. به عنوان مثال، در صنعت ساختمان، افراد غیرمتخصص به دلیل نیاز به کسب درآمد، وارد این حوزه می‌شوند و این مسئله، کار را برای متخصصان دشوار می‌کند.

بنابراین، آموزش صحیح و به‌موقع می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. به نظر من، چه اشکالی دارد که قبل از راه اندازی یک کسب و کار حتی کوچک، یک دوره آموزشی کوتاه در رابطه با آن بگذرانیم؟ این مسئله می‌تواند تأثیر بسیار مثبتی داشته باشد. متأسفانه، امروزه بسیاری از افراد بدون داشتن دانش کافی، اقدام به راه‌اندازی کسب‌وکار می‌کنند و پس از مدت کوتاهی، با شکست مواجه می‌شوند.

ـ اهمیت جایگاه هر یک از اصناف و علوم در توسعه کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

هر یک از اصناف و علوم، جایگاه ویژه‌ای در جامعه دارند. به عنوان مثال، روانشناسی در جایگاه خود بسیار حائز اهمیت است. صنایع ساختمان، کشاورزی و پزشکی نیز هر کدام نقش مهمی در توسعه کشور ایفا می‌کنند و نمی‌توان گفت کدام‌یک از دیگری مهم‌تر است.

نکته مهم این است که حمایت از دانش و متخصصان در کشور، کمرنگ است. هرچند تلاش‌هایی در این زمینه صورت می‌گیرد، اما کافی نیست. باید به این موضوع توجه بیشتری شود و بودجه‌های لازم، اعم از بودجه مالی، پژوهشی و دانشی، به آن اختصاص یابد. در هر لحظه از زندگی روزمره، با افراد مختلفی در ارتباط هستیم که هر کدام به نوعی درگیر یک فعالیت اقتصادی و اجتماعی هستند و این نشان از اهمیت بالای این موضوع دارد.

ـ در رابطه با سرمایه‌گذاری در بخش تولید، چه راهکار‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

باز هم تأکید من بر آموزش است. من با شرکت‌های صنعتی متعددی در شهرک‌های صنعتی به نامی همکاری داشته‌ام که در زمینه سرمایه‌گذاری فعالیت می‌کردند. سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در حال انجام است، اما به نظر من، این سرمایه‌گذاری‌ها به درستی و به‌جا صورت نمی‌گیرد.

متأسفانه، ما در صنعت، برنامه و بودجه مدونی نداریم. هر چقدر هم که سرمایه کلانی داشته باشیم، تا زمانی که نتوانیم از نیروی متخصص به درستی استفاده کنیم و بودجه خود را به درستی مصرف کنیم، به نتیجه مثبتی نخواهیم رسید. منظور از بودجه، فقط بودجه مالی نیست، بلکه بودجه علمی و دانشی نیز اهمیت دارد.

ـ اهمیت رسانه‌ها از جمله خبرگزاری‌ها، مطبوعات و فضای مجازی در توسعه صنعت و اصناف کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

رسانه‌ها نقش مهمی در تبلیغات و اطلاع‌رسانی دارند. یک کسب‌وکار نوپا می‌تواند با استفاده از رسانه‌ها، مشکلات خود را مطرح کند و از آنها راهکار بگیرد. تبادل اطلاعات و دانش از طریق رسانه‌ها می‌تواند بسیار مفید باشد، اما متأسفانه، آموزشِ نحوه استفادهٔ صحیح از رسانه‌ها کمرنگ شده است. به نظر من هر رسانه عمومی و ملی به نوبه خود قدر السهم بسزایی در روند آموزش و توسعه صنایع برای هر فرد دارد.

اگر بتوانیم با کمک رسانه‌ها، زاویه دید جامعه را به سمت درست چه از لحاظ آموزش و چه از لحاظ آشنایی با فرآیند‌های کسب و کارهدایت کنیم، می‌توانیم در بسیاری از زمینه‌ها قدم‌های مثبتی برداریم و به اهداف مثمر ثمری برسیم.