چه مقدار پنبه خام وارد کشور میشود و سهم شما در این فرآیند چقدر است؟
پنبه خام سالانه حدود ۱۸۰ هزار تن نیاز کشور است. از این میزان، ۴۰ هزار تن بهصورت تولید داخل تأمین میشود و ۱۴۰ هزار تن از طریق واردات تأمین میگردد. ما بخشی از این واردات را تأمین میکنیم. پس از واردات، این پنبه را به کارخانه جات تحویل میدهیم و در قبال آن نخ و پارچه دریافت میکنیم، که سپس در فرآیندهای تولیدی مختلف مورد استفاده قرار میگیرند و به ارتقای زنجیره ارزش صنایع نساجی کشور کمک میکند.
شرکت شما چه اقداماتی برای بهبود شرایط کاری و رفاه پرسنل انجام داده است؟
ما در مجموعه خود سعی کردهایم شرایط رفاهی مناسبی برای کارکنان فراهم کنیم. یکی از اولین اقدامات، راهاندازی سرویس ایاب و ذهاب برای حل مشکل حملونقل بوده است. همچنین در محل کار آشپزخانهای تجهیز شده تا کارکنان دغدغهای بابت تهیه غذا نداشته باشند. علاوه بر این، برای حمایت از سلامت روانی کارکنان، هر ماه یک تراپیست به مجموعه میآید تا با ارائه جلسات مشاوره تخصصی به افرادی که مشکلات خانوادگی یا شخصی دارند کمک کند و موجب بهبود کیفیت زندگی و افزایش انگیزه کاری آنها شود. این اقدامات در کنار برنامههای تشویقی و دورههای آموزشی، باعث شده است کارکنان با رضایت بیشتر فعالیت کرده و احساس تعلق بالاتری نسبت به مجموعه داشته باشند.
آیا مجموعه شما اقدامات خاصی برای آموزش و توسعه مهارتهای نیروی انسانی انجام میدهد؟
بله، قطعاً. ما دورههای آموزشی ایمنی و آتشنشانی را در مجموعه برگزار میکنیم و کارکنان تمام مهارتهای مورد نیاز را بهصورت عملی یاد میگیرند. حتی برای شبیهسازی آتشسوزی، آتش روشن میکنیم و کارکنان با کپسول آتشنشانی کار میکنند تا در مواقع اضطراری هیچکس دچار دستپاچگی نشود. علاوه بر این، سناریوهای مختلف بحران را نیز تمرین میکنیم تا افراد تجربهی واقعیتری داشته باشند و بتوانند واکنشهای ایمن، سریع و هماهنگتری از خود نشان دهند.
چه پیشنهادهایی برای پیشرفت کسب و کار و بهبود شرایط تولیدیها دارید؟
بزرگترین مشکل تولیدیها در حال حاضر مسائل مالی و نقدینگی است. بسیاری از تولیدکنندگان با کمبود منابع مالی روبهرو هستند و باید به روشهایی مانند تهاتر یا فروش اقساطی روی بیاورند. به نظر من، برای حل این مشکلات، باید سیاستهای مالیاتی و حمایتهای دولتی تغییر کند. باید مشوقهایی برای تولیدکنندگانی که به پرسنل خود اهمیت میدهند، ارائه شود. برای مثال، اگر کارفرما برای رفاه پرسنل هزینه کند، باید از طرف دولت تشویق شود و مالیاتی در این زمینه دریافت نشود.
علاوه بر این، یکی از راهحلها ایجاد صندوقهای قرضالحسنه در شرکتها است تا به کارکنان در مواقع نیاز کمک شود. ما در شرکت خود این کار را انجام دادهایم و نتیجه مثبتی هم گرفتهایم.
آیا در مورد استفاده از نیروی جوان در مجموعهتان نظرات خاصی دارید؟
بله، قطعاً. خودم به عنوان یک فرد نزدیک به ۴۰ سال سن، باور دارم که نیروی جوان میتواند در رشد کسبوکار مؤثر باشد. در این مجموعه، سعی میکنیم ترکیبی از نیروهای با تجربه و جوان داشته باشیم تا هم از تجربیات گذشته استفاده کنیم و هم از انرژی و خلاقیت جوانان بهرهمند شویم. جوانها نه تنها توانمند هستند، بلکه نگاه نوآورانهای به مسائل دارند که میتواند منجر به تغییرات مثبت در شرکت شود و مسیر توسعه را سریعتر، هوشمندانهتر و با ایدههای متنوعتر پیش ببرد.
چه چالشهایی را در ارتباط با سازمانها و ادارهجات دولتی تجربه کردهاید؟
یکی از بزرگترین چالشها، تعامل با ادارهجات مالیاتی، تأمین اجتماعی و اداره کار است. در حالی که قوانین باید رعایت شود، اما گاهاً سیاستهای مالیاتی و هزینههای اضافی فشار زیادی به تولیدکنندگان وارد میکند. برای مثال، در شرایطی که کارفرما برای رفاه پرسنل هزینه میکند، اما مالیات این هزینهها از طرف دولت بر او تحمیل میشود. این وضعیت باعث میشود بسیاری از کارفرمایان از ارائه رفاهیات پرسنل اجتناب کنند و در نتیجه انگیزه سرمایهگذاری در توسعه منابع انسانی کاهش یافته، بهرهوری نیروی کار افت میکند و فضای عمومی کسبوکار با چالشهای بیشتری روبهرو میشود.
نظر شما در مورد آینده صنعت نساجی ایران چیست؟
با وجود مشکلاتی که در مسیر تولید وجود دارد، من همچنان امیدوارم، این صنعت بتواند رشد کند. اگر سیاستهای حمایتی از تولیدکنندگان و نیروی انسانی بهدرستی اجرا شود، صنعت نساجی ایران میتواند به یکی از پیشرفتهترین و رقابتیترین صنایع در سطح جهانی تبدیل شود. این امر نیازمند سرمایهگذاری پایدار، نوسازی ماشینآلات، ارتقای مهارتهای تخصصی، دسترسی به بازارهای بینالمللی، و ایجاد زیرساختهای حمایتی مؤثر است تا مسیر پیشرفت، در سالهای پیش رو، برای این صنعت هموارتر شود.
امیرعباس و علی یزدی، مدیران مجموعه نورتکس:
الهام قلخانی، مدیر مجموعه وستا:
احمد عبدالملکی، مدیریت بسته بندی دکاموند:
اکبر زهره وند، مدیر مجموعه گالری صالح: