انقلاب اسلامی، انقلاب الهی بود

فعالیت‌های سیاسی شما از چه سالی شروع شد؟
از سال ۵۴ با معلمی آشنا شدم و ایشان کتاب فیلسوف‌نما‌های سید قطب را برای مطالعه به بنده معرفی نمود که به همین واسطه شهربانی بنده را بازداشت کرد و بسیار مورد شکنجه قرار گرفتم. در سال ۱۳۵۵ وارد پادگان عجب‌شیر ارتش شدم و در آنجا با فرماندهی به نام بهرام طاهری که به‌شدت انقلابی و مذهبی بود آشنا شدم و به اهم همکاری کردیم. ایشان به من مرخصی می‌دادند و از تهران اعلامیه‌های امام خمینی (ره) را با قطار به پادگان می‌بردم و شب‌ها در آسایشگاه این اعلامیه‌ها را پخش می‌کردیم. این عمده فعالیت‌های بنده بود تا اینکه خدمتم تمام شد، آمدم تهران و ۳ ماه قبل از پیروزی انقلاب در دانشگاه تهران ستادی برپا گردید و برنامه‌ریزی‌ها توسط آقای طاهری که فرمانده حوزه نظامی این ستاد بود انجام می‌شد.
وضعیت حاکم بر جامعه به چه صورت بود؟
مردم در آن روز‌ها به‌شدت در مضیقه بودند؛ یعنی ما زمانی که به مدرسه می‌رفتیم از سکوت خفقان‌آوری که در محیط اجتماعی حاکم بود رنج می‌بردیم. به‌نحوی‌که دانش‌آموز حتی نمی‌توانست به‌راحتی به دوست خود اعتماد کند و حرفی بزند، زیرا به‌خاطر شرایط امنیتی رژیم پهلوی ترس این را داشت که عضو ساواک باشد یا حرف‌های او را به ساواک منتقل کند.
از اتفاقات روز‌های آخر منجر به انقلاب اسلامی بگویید.
در روز ۲۲ بهمن انقلاب پیروز شده بود، اما شهربانی تسلیم نمی‌شد و ما که یک گروه هشت‌نفره بودیم از دانشگاه تهران برای اینکه شهربانی را تصرف کنیم روز ۲۲ بهمن ساعت ۱ بعد ظهر به جلوی شهربانی رسیدیم و جمعیت فراوانی در آنجا حضور داشتند و ما جایگاه خودمان را درست کردیم. شهربانی برای اینکه مردم را متفرقه کند متأسفانه شروع به رگبار کرد که چند گلوله به بدن بنده و چند نفر دیگر ثابت کرد و مردم کمک کردند ما را به بیمارستان منتقل کردند و ۲ ساعت گذشت که خبر سقوط شهربانی را شندیدم.
توصیه شما به جوانان؟
به جوانان توصیه می‌کنم که تحت‌تأثیر جو رسانه‌ها قرار نگیرند و قدر این انقلاب الهی را بدانیم؛ زیرا که این انقلاب انفجار نور بود.