افتخار این را داشتیم تا با یکی از مدیران توانمند غرب استان تهران، گفت و گویی اختصاصی داشته باشیم. توجه شما را به مصاحبه با علی راوند، مدیر اجرایی گروه فنی مهندسی راوند، جلب می‌نماییم:

کد خبر: ۷۰۴۵

در چه صنفی فعالیت می‌کنید؟ لطفاً توضیحی درباره حوزه کاری خود ارائه دهید؟

از سال ۱۳۹۶ به‌صورت تخصصی، در حوزه صنایع شیمیایی ساختمان فعالیت دارم. این حوزه به‌طور کلی شامل ۵ یا ۶ بخش اصلی است که همگی مرتبط با ساختمان هستند. از جمله این بخش‌ها می‌توان به انواع چسب‌ها (چسب کاشی، چسب بتن، چسب آب‌بندی)، افزودنی‌های بتن که در مراحل ابتدایی ساخت‌وساز به کار می‌روند، و همچنین عایق‌کاری، رنگ‌ها، رزین‌ها و مواد ترمیمی اشاره کرد.

متأسفانه در کشور، صنف ما به شکل جزئی و پراکنده تقسیم شده است. به‌عنوان مثال، "رنگ و رزین" در یک صنف قرار دارد، "صنایع شیمیایی ساختمان" در صنفی دیگر، "چسب و رزین" در صنفی دیگر و در نهایت هم اصنافی مانند نقاشان به‌صورت جداگانه فعالیت می‌کنند. این پراکندگی باعث شده که برای یک پروژه، فعالان مجبور باشند با پنج صنف متفاوت تعامل داشته باشند. اگر این پنج بخش در قالب یک صنف واحد تجمیع شوند، کارایی و نظارت به‌مراتب بالاتر خواهد رفت.

چه مشکلاتی در این حوزه وجود دارد و چه راهکار‌هایی پیشنهاد می‌کنید؟

مشکلات موجود را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: چالش‌های کلی کشور و مشکلات در سطح شخصی و صنفی.

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، نبود استاندارد مشخص برای بسیاری از محصولات است. در برخی موارد، مانند چسب، استاندارد‌هایی تعریف شده، اما این استاندارد‌ها توسط تولیدکنندگان بزرگ تدوین می‌شود و تولیدکنندگان نوپا مجبورند از آنها تبعیت کنند؛ بدون اینکه یک مرجع ملی و بی‌طرف برای سنجش کیفیت وجود داشته باشد.

در صورتی که محصولی مشکل‌دار باشد، برخلاف صنف‌هایی مانند پزشکی یا دندان‌پزشکی، مراجع مشخصی برای شکایت و پیگیری وجود ندارد. نیاز فوری به یک سازمان مرجع و ناظر مستقل احساس می‌شود.

مشکل دیگر، قیمت‌گذاری است. متأسفانه قیمت‌هایی که امروز با آنها کار می‌کنیم، متعلق به سال ۱۳۹۸ هستند، چراکه رقابت ناسالم و نبود نظارت، باعث تثبیت قیمت‌های پایین و ناعادلانه شده است.

برای حل مشکل پراکندگی صنفی چه پیشنهادی دارید؟

پیشنهاد ما این است که سازمان‌هایی مانند سازمان نظام مهندسی یا سازمان مدیریت بحران و بهینه‌سازی ساختمان، یک ساختار منسجم و جامع تشکیل دهند که تمام فعالان این حوزه را تحت پوشش قرار دهد. ایجاد یک زیرمجموعه تخصصی با نظارت منظم، می‌تواند بسیاری از مشکلات فعلی را برطرف کند.

ارزیابی شما از نقش رسانه‌ها و فضای مجازی چیست؟

فضای مجازی متأسفانه بیشتر باعث گمراهی و ایجاد مشکل شده است. افراد در شبکه‌هایی مانند اینستاگرام به‌راحتی تبلیغاتی غیرواقعی انجام می‌دهند و با ارائه اطلاعات نادرست، مصرف‌کننده را دچار سردرگمی می‌کنند.

اما رسانه‌های رسمی مانند روزنامه‌ها، مجلات تخصصی و صدا و سیما، نقش بسیار مؤثری در آگاهی‌بخشی دارند. مجلاتی مانند صنعت ساختمان و صنعت سبز نمونه‌هایی از منابع قابل اعتماد هستند که اطلاعات تخصصی و صحیح، در اختیار فعالان این حوزه قرار می‌دهند.

در پایان، چه موضوع مهم دیگری را مطرح می‌کنید؟

یکی از کمبود‌های جدی ما فقدان فضای آموزشی مناسب است. وقتی آموزش کافی وجود نداشته باشد، اعتبار صنف هم کاهش می‌یابد. اگر بتوانیم آموزش‌های منظم، کاربردی و تخصصی ارائه دهیم، بسیاری از مشکلات ساختاری نیز به‌تدریج برطرف خواهد شد.