در حوزه پوشاک، تمرکز ما بیشتر بر بخش زیرساخت صنعت مانند الگوسازی و طراحی لباس است. متاسفانه در این زمینه از خبرگان واقعی و باتجربه کم بهره میبریم. بیشتر به آموزشهای آکادمیک و دانشگاهی مثل فنی و حرفهای و مدرسین خارجی توجه میشود، در حالی که مشاغل فنی مانند خیاطی بههیچعنوان قابل آموزش صرفاً از طریق کتاب نیستند. پیشنهاد من این است که خبرگان بیمدرک بهطور رسمی وارد فضای آموزش شوند، نه بهصورت غیررسمی. در حال حاضر در فنی و حرفهای از این افراد استفاده میشود، اما متاسفانه جایگاه شایستهای به آنها داده نمیشود.
صنعت پوشاک از نظر اقتصادی، فرهنگی و حتی دینی اهمیت زیادی دارد. اگر تولید پوشاک در ایران تقویت شود، نیاز به واردات کاهش مییابد. اما متاسفانه در حال حاضر صنعت نساجی و رنگرزی در ایران رو به افول است و تولیدکنندگان بیشتر ترجیح میدهند به سمت ساخت و ساز یا واردات از کشورهای دیگر بروند.
یکی از مشکلات بزرگ صنعت پوشاک، قوانین وزارت کار است که مانع از تشکیل تیمهای بزرگ و سیستمسازی میشود. این امر باعث شده که بیشتر تولیدکنندگان به کارگاههای کوچک و تکنفره تبدیل شوند و این امر آسیب جدی به صنعت میزند. همچنین، آکادمیها بهطور مستقیم با تولید و اقتصاد در ارتباطند و مشکلات در این دو حوزه به هم وابسته است.
مهندس مهدی بهروزی، مدیریت شرکت بازرگانی بهرو تجارت:
منصوره کریمی، مدیریت باشگاه ستاره سازان امید ایرانیان:
محسن خدادوست، مدیر مجموعه برنا حساب عنوان کرد:
علیرضا میرلو، مدیر ابزار یراق میرلو: