نیاز به مسکن در آینده افزایش خواهد یافت

نیاز امروز جامعه به مسکن در شهر تهران بسیار بالاست؛ زیرا حدود ۵۰٪ از ساکنین این شهر خانه ندارند و مجبور به اجاره نشینی هستند. در شهر‌های بزرگ در سراسر استان‌های دیگر نیز این مسئله حدود ۴۰٪ است. در آینده، نیاز به مسکن افزایش خواهد یافت و در حال حاضر ساخت و ساز‌ها به شدت کاهش یافته است. طی ده سال آینده، نیاز به ساخت حدود ۶ میلیون واحد مسکونی برای جوانان خواهیم داشت.
آمار وزارت مسکن نشان می‌دهد که در سی سال گذشته، قیمت زمین در تهران به طور میانگین ۱۱۰۰ برابر، افزایش یافته است. همچنین، قیمت زمین در شهر‌های بزرگ به جز کلانشهر‌ها نیز حدود ۳۰۰ برابر افزایش یافته است. این افزایش قیمت‌ها باعث افزایش تورم نقدینگی می‌شود، زیرا مردم به طور فزاینده از سرمایه خود به سمت مسکن سرازیر می‌شوند. این وضعیت باعث خواهد شد که تولید و کشاورزی در کشور دچار مشکل شود. امیدواریم که مسئولین تدابیری اندیشیده و راهکار‌هایی اتخاذ کنند تا این مشکلات حل شود. علاوه بر آن، این وضعیت باعث گران شدن قیمت خانه‌ها می‌شود.
یک کشاورز تولید کننده باید چندین سال کار کند تا به مبلغ دلخواه خود دست یابد. اما در صورت خرید زمین در شهر‌های بزرگ، با ساخت بنا در مدت ۳ یا ۴ سال سود بسیار بیشتری کسب می‌کند. برای حل این مشکل، نیاز به راهکار‌هایی داریم. یک زوج جوان حدود ۵۰ سال زمان نیاز دارند تا با درآمدی حدود ۱۵ میلیون تومان به خانه‌ای کوچک دست یابند. هزینه زمین و مصالح ساختمانی بسیار بالا رفته است و به دلار محاسبه می‌شود.
۶۰ درصد از هزینه‌ها به زمین و ۲۵ درصد به دستمزد و ۱۵ درصد به فولاد و سیمان اختصاص دارد. در حال حاضر، در کشور‌های دیگر دنیا، هر مقداری فولاد خریداری می‌شود، به همان نسبت به دلار تبدیل خواهد شد. این وضعیت فاجعه بار است، زیرا درآمد اقشار جامعه ما به اندازه‌ای نیست که قیمت فولاد و سیمان را تحمل کند. باید قیمت گذاری بر اساس درآمد اقشار مردم انجام شود.
عواملی که در گران شدن مسکن تأثیرگذار هستند، دولت، وزارت مسکن و شهرداری است؛ آن‌ها قوانینی برای ساختمان سازی ایجاد کرده اند که بسیار دشوار هستند. امروزه تدابیری اندیشیده شده است که تمام کمبود‌های مرتبط با مسکن از ساختمان سازان تأمین می‌شود. این یک وضعیت اسفناک است؛ اگر ما از ساختمان سازان و انبوه سازان حمایت نکنیم، باعث مهاجرت آن‌ها می‌شویم. باید از تمام سرمایه‌های داخل کشور استفاده کنیم.
در صورت مهاجرت این افراد، وضعیت بحرانی خواهد بود؛ زیرا حدود ۱۰۰ تا ۱۴۰ درصد از تمام شغل‌های ما به ساختمان سازی مرتبط است. باید سرمایه را از مسکن به سمت تولید هدایت کنیم. باید مسکن را به عنوان یک کالای سرمایه گذاری نبینیم و به عنوان نیاز اساسی افراد در نظر بگیریم. در آینده، کشور ما با یک خطر جدی مواجه است؛ اگر بخواهیم آب سد کرج را انتقال دهیم، باید به تمام اصناف آب اختصاص دهیم؛ بخش شرب، کشاورزی و صنعتی. اگر این موارد را به صورت عادلانه تقسیم نکنیم، یک بخش آسیب می‌بیند. اگر کشاورزی به آب نیاز نداشته باشد، خشک می‌شود؛ اگر به صنعت آب ندهیم، باز هم کشاورزی آسیب می‌بیند.
با احترام، از مقامات محترم تقاضا داریم که سرمایه را به همان شیوه و ملاحظات مذکور در نظر بگیرند. درخواست داریم مسئولان محترم مسکن را به عنوان یک کالای سرمایه گذاری تلقی نکرده و تنها به افرادی که نیازمند آن هستند، ارائه دهند. همچنین، تقاضا می‌کنیم با راهکار‌های مشخص، مشکلات را حل کنند.
بنده حدود ۳۵ سال در زمینه ساختمان فعالیت داشته ام و به ویژه نظام مهندسی و شهرداری‌ها در کرج را به عنوان یک مبدأ و مبنای ساخت و ساز بیشتر می‌شناسم. نظام مهندسی و شهرداری باید یک طرح تشویقی برای نوسازی و ساختمان‌سازی در نظر بگیرند و فرآیند اخذ مجوز‌ها را آسان کنند.
در کرج، تشویق به ارائه مجوز‌ها به شکل رایگان صورت گرفته است. این بدان معنی است که برای کل ساختمان حدود ۱۰۰ میلیون تومان صرفه جویی می‌شود. اما این مقدار بدون اقتدار نسبت به هزینه‌های کلی اخذ مجوز‌ها است و سازندگان و انبوه سازان مجبور به ایجاد اضافه بنا می‌شوند. در این صورت، شهرداری‌های محترم تخلف را ثبت می‌کنند و به ماده ۱۰۰ ارجاع می‌دهند.
بنده در سال ۱۳۹۰ یک قطعه زمین در شهرک بنفشه خریداری کردم. مبلغ ۷۵۰ میلیون تومان برای خرید این زمین پرداخت نمودم و هنگام ساخت، به مبلغ تقریبی ۹۵۰ میلیون تومان به عنوان کمیسیون ماده ۱۰۰ پرداخت کردم؛ این عوامل باعث افزایش قیمت مسکن شده اند.