سرعت گیر‌ها باید‌ها و نباید‌ها

تا کنون فرض عمومی بر این بوده است که سرعت گیر‌ها باعث کاهش تصادفات می‌شود، در حالی که تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که خلاف این مسئله صحیح است و در این مقاله مضرات آن‌ها را بر می‌شماریم.
۱-مهم‌ترین عیب سرعت گیر‌ها سرطان زا بودن آن هاست. در ابتدا شاید تعجب کنید که مگر ارتباطی بین این دو وجود دارد؟ در توضیح این مسئله عرض می‌کنم که در ساخت لنت ترمز از ماده‌ای به نام آزبست استفاده می‌شود که باعث افزایش ابتلا به سرطان ریه می‌شود به طوری که در کشور‌های پیشرفته استفاده از این ماده ممنوع شده است. در کشور ما کماکان درصدی از لنت ترمز‌ها و صفحه کلاج‌ها را با این ماده می‌سازند. وقتی در شهری مثل تهران که میلیون‌ها اتومبیل در مقابل هزاران سرعت گیر همه روزه ترمز می‌کنند آزبست زیادی وارد محیط و هوا و در نهایت ریه انسان‌ها می‌گردد. علاوه بر این پس از عبور از سرعت گیر اتومبیل‌ها باید گاز بدهند و در نتیجه هوا بیشتر آلوده می‌شود که این نیز شیوع سرطان ریه را زیاد می‌کند.
۲- بدیهی است سرعت گیر سبب افزایش استهلاک و سوخت خودرو‌ها می‌گردد.
۳- استفاده از سرعت گیر نه تنها تعداد تصادف را کاهش نمی‌دهد، بلکه خود موجب ایجاد تصادف می‌شود، زیرا راننده‌ای که با منطقه آشنا نیست با دیدن سرعت گیر به ناگاه ترمز می‌کند و ماشین پشت سر به او برخورد می‌کند.
۴- بسیاری از رانندگان در حد فاصل بین دو سرعت گیر با سرعت بالایی حرکت می‌کنند تا تاخیر انجام شده را جبران کنند لذا احتمال تصادف بالا می‌رود.
۵- امروزه هزینه صافکار‌ی و نقاشی به حدی زیاد شده که مردم احتیاط بیشتری را به خرج می‌دهند.
۶- در بسیاری از موارد مشاهده می‌گردد که به جای این که سرعت گیر را بر سر راه فرعی قرار دهند آن را بر روی خیابان اصلی قرار می‌دهند که این مصداق بارز زیر پا نهادن آئین نامه راهنمائی و رانندگی است.
۷- استفاده بیش از حد از سرعت گیر‌ها توهین به شعور مردم محسوب می‌شود، زیرا این نشان دهنده این است که آن‌ها درک پائینی دارند و با سرعت گیر باید رسیدن به چهار راه یا مدرسه یا هر چیز دیگری را به آن‌ها گوشزد کرد.
۸- بالاخره اتلاف بیت المال و وقت مردم از مضرات دیگر سرعت گیرهاست.
۹- بسیاری از سرعت گیر‌ها را به خصوص در خیابان‌های فرعی و کوچه‌ها خود مردم بدون هماهنگی با معاونت ترافیک شهرداری نصب می‌کنند.
با توجه به مراتب فوق به نظر می‌رسد که اکثر سرعت گیر‌ها باید برچیده شوند و فقط تعداد معدودی از آن‌ها که وجودشان ضروری است، باقی بمانند.