مهندس سید علی دارستانی، مدیر مجموعه چناران:

بخشی از اقتصاد کشور توسط تولیدکنندگان کوچک تامین می شود

افتخار این را داشتیم تا با یکی از متخصصان و مدیران توانمند غرب استان تهران گفتگویی اختصاصی داشته باشیم. توجه شما را به مصاحبه با مهندس سید علی دارستانی، مدیر مجموعه چناران جلب می‌کنیم:
افتخار این را داشتیم تا با یکی از متخصصان و مدیران توانمند غرب استان تهران گفتگویی اختصاصی داشته باشیم. توجه شما را به مصاحبه با مهندس سید علی دارستانی، مدیر مجموعه چناران جلب می‌کنیم:
کد خبر: ۵۵۵۶

بزرگترین مشکلات و چالش‌های صنعتی که به صورت تخصصی در آن فعالیت می‌کنید، در سطح کشوری، چیست؟
مشکلات، چند بعدی هستند و باید با دیدگاه چند جانبه، بررسی شوند. مشکل اول که ما را بسیار اذیت می‌کند، این است که نوسانات قیمت و مواد اولیه، بسیار زیاد می‌باشد. کاری که ما، نسبت به عرضه و تقاضای بازار و جامعه ارائه می‌کنیم، جزء نیاز‌های اساسی است. مثلا یک فرد که لوستر ساز باشد، نیازی کاذب بوده و زمانی که مردم پول نداشته باشند، تنها با یک لامپ ساده نیاز خود را تأمین کرده و لوستر‌های چند میلیونی را تهیه نمی‌کنند.
مشاغلی مانند حرفه ما، که درب ورودی منزل و اتاق را تولید می‌کنیم، جزء نیاز‌های اساسی می‌باشد. برای مشتری‌هایی که از لحاظ اقتصادی سطح بالایی دارند، سفارشاتی مانند پله‌های چوبی و سونا هم می‌سازیم. ما در این حرفه، اصطکاک شدیدی داریم و به این صورت نیست که اگر امروز یک در و پنجره PVC تولید کنیم، تا سال دیگر نیاز به متریال نداشته باشیم. همواره در حال تولید و استفاده متریال pvc هستیم. در این راستا، بزرگترین معضل ما در حال حاضر نوسان قیمت است.
اگر شما تامین کننده مواد اولیه باشید، امروز با دلار ۷۰ هزار تومانی برخی از متریال را خریداری می‌کنید. فردا اگر دلار ارزان شود، این موضوع غیر منطقی است که متریال را به قیمت ارزان شده بفروشید. به همین علت، هر کسی که تامین کننده مواد اولیه است، راه دیگری ندارد و کسانی که در رأس دولت و سلسله مراتب تعیین نرخ ارز هستند، باید از بروز این نوسانات، جلوگیری کنند. بزرگترین ضربه این نوسانات قیمت، در وهله اول، به ما تولیدکنندگان و در وهله دوم به مصرف کنندگان، وارد می‌شود.
ما تولیدکنندگان ۲ مشکل داریم. اگر بعد از گران شدن مواد اولیه، اجرت دستمزد خود را هم متناسب با آن افزایش دهیم، بازار رقابتی را از دست می‌دهیم. تقریبا ۲ سال است که با نرخ دستمزد ثابتی کار می‌کنیم. اگر بازار رقابتی را از دست دهیم، باید در ابتدا تعدیل نیرو کنیم و سپس در پرداخت هزینه‌های جاری مثل آب و برق و گاز، دچار مشکل می‌شویم.
بنده برای این که به روز باشم، در زمینه مدیریت ارشد، مقالات زیادی را مطالعه کردم. در مدیریت کلان، موضوع جالبی، به عنوان تعیین گلوگاه وجود دارد. متاسفانه اصلی‌ترین گلوگاه، مواد اولیه و تامین کنندگان آن هستند.
اگر یک مدیریت بازرسی خوب وجود داشته باشد، تا بر انبارداران نظارت داشته باشد و بازرسی انجام دهد، مانع احتکار و گران فروشی می‌شود.
اگر مدیر یا مسئول در سطح ملی یا کشوری بودید، چه اقدامی برای تولید کشور انجام می‌دادید؟
اگر مدیر یا مسئول بودم، حمایت از تولیدکنندگان را در اولویت قرار می‌دادم. اگر وضعیت اقتصادی مردم، در حد مطلوبی باشد، ما تولیدکنندگان هم وضعیت خوبی خواهیم داشت و فروشندگان مواد اولیه هم، فروش مناسبی خواهند داشت. چون همه ما، در یک چرخه و زنجیره بوده و با هم مرتبط هستیم.
جدا از تولیدکنندگان در صنعت و معدن، باید به فکر تولیدکنندگان خرد و کوچک هم بود، زیرا اقتصاد ریز مملکت، توسط این افراد، اداره می‌شود.
اهمیت رسانه و فضای مجازی، تا چه اندازه است و چقدر می‌توانند به تولید کشور کمک کند؟
صادقانه، عرض کنم رسانه، حداقل ۴۰ درصد می‌تواند تاثیرگذار باشد و اگر در حوزه ای، فعالیت گسترده داشته باشد، می‌تواند بسیار موثرتر باشد.

newsQrCode
ارسال نظرات