تولید داخلی وابستگی به واردات را کاهش می‌دهد

امیر عباس یزدی:این صنف برای کشور بسیار مهم است. اگر این صنف در داخل کشور نباشد، پارچه باید از خارج وارد شود که طبیعتاً با افزایش هزینه‌ها همراه خواهد بود. وقتی که این محصول را در داخل کشور تولید می‌کنیم، علاوه بر اینکه نیاز داخلی برطرف می‌شود، در مصرف ارز خارجی هم صرفه‌جویی می‌شود. همچنین این کار اشتغال‌زایی دارد و به اقتصاد داخلی کمک می‌کند. در نتیجه، تولید داخلی نه تنها وابستگی به واردات را کاهش می‌دهد بلکه موجب تقویت صنایع وابسته، توسعه پایدار و ارتقای سطح معیشت مردم نیز می‌شود.

اما مشکلات زیادی داریم. به ویژه با افزایش قیمت دلار. چون بیشتر مواد اولیه ما وارداتی هستند و حدود ۸۰ درصد مواد اولیه‌مان از خارج تأمین می‌شود، به محض افزایش نرخ ارز، قیمت‌ها بالا می‌رود. ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که قیمت‌ها را ثابت نگه داریم و به بازار فشار نیاید، اما این کار واقعاً دشوار است.

علی یزدی: چالش‌ها فقط محدود به این مسائل نمی‌شود. مشکل بزرگ‌تری که داریم، نیروی انسانی است. پیدا کردن کارگر برای ما خیلی دشوار شده است. شرایط کار برای افراد جویای کار مناسب نیست و همین مشکل بزرگ ماست. علاوه بر این، به دلیل شرایط اقتصادی و کمبود شغل‌های پایدار، بسیاری از افراد تمایلی به کار در این حوزه ندارند. این مسأله باعث می‌شود که از جذب نیروی کار ماهر و متخصص نیز عاجز شویم و نیاز‌های پروژه‌های خود را به درستی تأمین نکنیم.

امیر عباس یزدی: ایران صادرات پارچه هم دارد. صادرات به کشور‌هایی مانند تاجیکستان، ترکمنستان و عراق است، البته بیشتر به صورت غیرمستقیم از طریق کشور‌های واسط انجام می‌شود. همچنین، صنعت نساجی ایران در حال گسترش است و با ارتقاء کیفیت و تنوع محصولات، سهم بیشتری از بازار‌های منطقه‌ای و جهانی را به خود اختصاص می‌دهد.

علی یزدی: متاسفانه در حال حاضر، توجه کافی به تولیدکنندگان نمی‌شود. زمانی که کسی تصمیم به سرمایه‌گذاری می‌گیرد، طبیعی است که انتظار حمایت و همراهی از سوی دولت را داشته باشد، اما در عمل، این حمایت‌ها به وضوح مشهود نیست. همچنین، مشکلاتی مانند افزایش غیرمنطقی هزینه‌ها و فشار‌های اضافی در بخش‌های اداری، به عنوان موانع مهمی در مسیر تولیدکنندگان ظاهر شده است. علی‌رغم این چالش‌ها، هنوز هم بسیاری از تولیدکنندگان با تلاش و پشتکار به فعالیت خود ادامه می‌دهند. اما این فشارها، چه مالی و چه اداری، باعث کاهش انگیزه‌ها شده و برخی را به فکر توقف فعالیت‌های خود می‌اندازد. در عین حال، هنوز نیاز به حمایت‌های بیشتر و تسهیلات ویژه‌تر برای رونق و پایداری تولید احساس می‌شود.