در رابطه با پیشرفت حوزه تخصصی فعالیتمان، باید بگویم، صنفی که در آن فعال هستیم، بیشتر وارداتی است و در ابتدا ساعتهای مکانیکی وارد ایران میشد. اما با گذشت زمان، تحولاتی مانند ساعتهای کوارتز، دیجیتال و اخیراً ساعتهای هوشمند را مشاهده میکنیم. مشکل اصلی این است که در ایران هیچ رشته دانشگاهی برای آموزش تعمیرات و فروش ساعت وجود ندارد. در کشورهای پیشرفته، آموزشهای آکادمیک به افراد امکان میدهد، این حرفه را به صورت تخصصی دنبال کنند، اما در ایران بیشتر افراد به صورت تجربی وارد این حوزه شدهاند. پیشنهاد من این است که برای توسعه این صنعت، برنامههای آموزشی و دانشگاهی در زمینه ساعت و تعمیرات آن ایجاد شود تا نیروهای کار متخصص و حرفهای تربیت شوند.
در مورد جایگاه صنف ساعت در کشور، باید بگویم که ساعت در طول تاریخ از اهمیت زیادی برخوردار بوده است و حتی در گذشته برای اندازهگیری زمان از سایه آفتاب استفاده میشد. با گذشت زمان، ساعتها تحولات زیادی را تجربه کردند؛ از ساعتهای مکانیکی گرفته تا ساعتهای هوشمند. ساعتهای هوشمند علیرغم تکنولوژی پیشرفته، به زیبایی و زینت ساعتهای کلاسیک نمیرسند. این مسئله باعث میشود که ساعتهای کلاسیک هنوز محبوبیت زیادی داشته باشند.
یکی از مشکلات اصلی در این صنف، وارداتی بودن برخی از قطعات و لوازم یدکی است. قطعاتی که برای تعمیر ساعت نیاز داریم، عمدتاً وارداتی هستند و همین موضوع باعث بالا رفتن هزینهها و مشکلات در تأمین لوازم میشود. اگر برنامهریزی دقیقتری برای تخصیص ارز و حمایت از تولید داخلی صورت گیرد، میتوان این مشکلات را کاهش داد و به پیشرفت این صنف کمک کرد.
امیرعباس و علی یزدی، مدیران مجموعه نورتکس:
الهام قلخانی، مدیر مجموعه وستا:
احمد عبدالملکی، مدیریت بسته بندی دکاموند:
اکبر زهره وند، مدیر مجموعه گالری صالح: